~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

- 1-
Στον χάρτη της Ευρώπης και του κόσμου., είναι αλήθεια,
ότι υπάρχει  ζωντανή  η γαλλική Αρκαδία. Βρίσκεται στην
επαρχία Forez  της Γαλλίας,  δυτικά της Λυών.  Εδώ,  η
φύση μοιάζει πολύ με την δική μας Αρκαδία. Το μεγαλείο
της, όμως,  δεν περιορίζεται μόνο στη φυσική ομορφιά  ή
την βουκολική ζωή, βασικά στοιχεία  που ενέπνευσαν τον
Πουσέν για τον πίνακα:  οι Ποιμένες της Αρκαδίας,  που
φέρει την επιγραφή et inarcadia ego.  Ο επίγειος
Παράδεισος που ορίζεται από τις περιοχές του Forez και
του Château de Goutelas,  με τον αέρα της Αναγέννησης,
σκηνοθέτησε και γέννησε το κορυφαίο και υποδειγματικό στο είδος του
μυθιστόρημα με   τίτλο Αστραία ή L’Astrée. Αυτό το αριστούργημα της γαλλικής
λογοτεχνίας του 17ου αιώνα συνδυάζει τον γαλλικό πολιτισμό με τον αρκαδικό.
Γράφτηκε από τον Γάλλο λογοτέχνη Honoré d’ Urfé.  Ηρωίδα του μυθιστορήματος
είναι η Αστραία,  η οποία  φέρει  το όνομα της κόρης της Θέμιδος, ελληνικής  θεάς
της Δικαιοσύνης.  Πρωταγωνιστής είναι ο δρυίδης Αδάμαντας. Η μορφή του
Αδάμαντα εικονίζει τον Γάλλο δικαστή Ζαν Παπών (1507- 1590),  η πορεία του
οποίου σφράγισε και οριοθέτησε την περιοχή του Château de Goutelas  ως τόπο-
σύμβολο της ανθρωπιστικής εποχής του. Με πρωτοβουλία του ουμανιστή νομικού
Pierre Bouchet,  το παλιό κάστρο του Château de Goutelas αναστηλώθηκε και έγινε  
πολιτιστικό κέντρο της περιοχής και οικουμενικό κέντρο του Aνθρωπισμού.
Εδώ,  στη συμβολική γαλλική Αρκαδία, στο Forez,
από τις 2 έως τις 4 Οκτωβρίου 2009,  έγινε    Γενική
Συνέλευση του Διεθνούς Δικτύου Αρκαδίας (Arcadia
international network). Για την αξιοποίηση του
Αρκαδικού Κεκτημένου, συναντήθηκαν εκπρόσωποι
και φίλοι της Διεθνούς Εταιρείας, εκπρόσωποι από
τον δήμο Πάφου,  εκπρόσωποι της τοπικής
αυτοδιοίκησης και πολλοί λάτρεις της αρκαδικής παράδοσης.      
  
 
Αδαμαντία  Παναγούλια-Κουτσούκου .     
 Δημοσίευση:  www.inArcadia.gr

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Βασιλική Νευροκοπλή : "Σε τέμπο κόκκινο" κυκλοφόρησε από τις εκδ. Λιβάνη

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ



  για τις γιορτές ό,τι καλύτερο είναι να κάνουμε δώρα 
στα αγαπημένα μας πρόσωπα βιβλία...  



"Σε τέμπο κόκκινο"  
της Βασιλικής Νευροκοπλή
 σελ. 299, Αθήνα 2010
Εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη



…Να μπω σε όλα τα εμπορικά, στα γραφεία, στα λεωφορεία, σε όλα τα σπίτια, στα καφενεία και στα κομμωτήρια. Να δω πώς ζουν οι άνθρωποι. Πώς ψήνουν καφέ, πώς πιάνουν το κουταλάκι να βάλουν ζάχαρη, πώς χτενίζονται, πώς κοιτούν στον καθρέφτη, πώς ξαπλώνουν, πώς κοιμούνται, πώς γελούν. Ναι, να τους δω και να τους ακούσω να γελούν. Να τους δω να κλαίνε, όσοι απόμειναν να κλαίνε. Πώς δέρνονται και πώς χαϊδεύονται. Να δω, επιτέλους, τι την κάνουν τη ζωή που τους δόθηκε. Το θάνατο τι τον κάνουν; Κι αυτό δεν είναι περιέργεια. Είναι η αφόρητη δίψα να καταλάβω τη ζωή, τους ανθρώπους, εμένα. Όλο αυτό που έχω μέσα μου. Αυτό που μασκαρεύεται στις γενικές συναναστροφές, ντύνεται, μακιγιάρεται και ­υποδύεται.
Γυμνούς θέλω να δω όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Και να με δουν κι αυτοί. Να μπω στα χειρουργεία την ώρα των επεμβάσεων. Να δω τα σπλάχνα τους. Πόσο διαφέρουν τα σπλάχνα από άνθρωπο σε άνθρωπο θέλω να δω. Πόσο διαφέρει το αίμα. Τι χρώμα έχει το αίμα του καθενός μας. Πώς εκφράζεται και τι ζωγραφίζει...

περισσότερα στο: http://www.livanis.gr/


Άλλα Βιβλία της συγγραφέως:

Και τι θα Πει σ’ Αγαπάω;, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2009.
Το Παραμύθι της Μουσικής, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2008 (υποψηφιότητα για Βραβείο Παιδικού Εικονογραφημένου από το περιοδικό Διαβάζω).
Αν τ’ Αγαπάς Ξανάρχονται, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2007 (Βραβείο 2008 από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου στην κατηγορία προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, Βραβείο 2008 Παιδικού Εικονογραφημένου από το περιοδικό Διαβάζω και υποψηφιότητα για Κρατικό Βραβείο 2008).
Εγώ ο Άλλος (θεατρικό μονόπρακτο), εκδόσεις Νησίδες, 1999.
Σε Τέμπο Κόκκινο (πεζογράφημα), Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2008.

Δίσκοι
Το Παραμύθι της Μουσικής, Εν Χορδαίς, 2008.
Εξορία (στίχοι στα τραγούδια «Χελιδόνισμα» και «Ζεϊμπέκικο της Ξενιτιάς» σε μουσική Κυριάκου Καλαϊτζίδη), Εν Χορδαίς, 2005.


blog: www.animusanimus.blogspot.com
e mail: poet@enmusic.gr

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Καλές Γιορτές!



Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
 
Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
 
Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

Οδυσέας Ελύτης

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...............Του Νίκου Ι. Κωστάρα

EΠΙΦΥΛΛΙΔΑ ΤΟΥ "ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΟΥΣΙΟΥ"

«Στιγμή χρόνου πας εστίν ο βίος»
Πλούταρχος

Όλος ο βίος είναι μια στιγμή του χρόνου. «Μακάριοι όσοι ζουν τη στιγμή, γιατί έτσι μπορούν και να κερδίσουν» τονίζει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος. Κάθε άνθρωπο έχει υποχρέωση να δημιουργήσει μια ζωή που να φέρει εντός της τη δυναμική της μεγάλης στιγμής. Ύπουλο πράγμα η στιγμή. δημιουργική μα και παραπλανητική μαζί σαν τη σταγόνα του νερού. Όλος ο χρόνος ως διάρκεια βίου πρέπει να είναι μια προπαρασκευή σε αναφορά προς την κορυφαία στιγμή που ίσως δεν έλθει ποτέ. «Ορισμένες στιγμές αξίζουν περισσότερο από χρόνια. Και είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να εκτιμηθεί η αξία του χρόνου αναλόγως της διάρκειάς του. Πέντε λεπτά είναι αρκετά για να βελτιώσουν η να καταστρέψουν τη ζωή μας» (Ντην Αλφορδ).Η ομορφιά της ζωής δεν μετριέται με τα πολλά χρόνια αλλά με το ουσιαστικό περιεχόμενό της, την ποιότητά της. Κάθε τόσο παλεύουμε, ενόσω ζούμε να αγγίξουμε, να καθηλώσουμε τον αείροο χρόνο. Να τον μελετήσουμε, να τον γνωρίσουμε, να τον τιθασεύσουμε. Να γίνει σύμμαχός μας. «Το να εξουσιάζεις το χρόνο σου σημαίνει ότι εξουσιάζεις τον εαυτό σου» (Σερβάν Σρεμπέρ). Λίγοι όμως το κατορθώνουν,  γιατί η ζωή μας είναι βραχύβια. «Ο χρόνος της ζωής μας είναι σύντομος. Τον συντέμνουμε ακόμη περισσότερο όταν τον σπαταλάμε» (Ντοστογιέφσκι). «Χρόνον Φείδου» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι.
Και όπως τονίζει ο Μέγας Βασίλειος «χρήματα αν απολέσωμεν δυνάμεθα και αύθις επιλαβέσθαι. Καιρόν δε εάν απολέσωμεν, άλλον ευρείν ου δυνάμεθα». Να καλέσουμε τον σοφότερο των συμβούλων, τον χρόνο, να δώσει λύση στα εφήμερα προβλήματά μας, έλεγαν οι πρόγονοί μας για να καταδείξουν πόσο οι άνθρωποι παγιδεύονται από τις προσωπικές τους αντιθέσεις, την ψυχολογική πίεση της καθημερινότητας και τη δογματική στάση σε θέματα και υποθέσεις. «Σοφότατον χρόνος ανευρίσκει γαρ πάντα (Θαλής).Ο  πανδαμάτωρ  χρόνος.
Μόνο η δημιουργία σταματάει το χρόνο, μόνο όταν έχεις να δώσεις κάτι. Ο άνθρωπος είναι δημιουργός, αρκεί να θέλει και να δίνεται σ’ αυτό. Κι έτσι μόνο μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει. Ποτέ δεν πρόκειται να βρεις χρόνο για οτιδήποτε. Αν θέλεις χρόνο πρέπει να τον δημιουργήσεις. «Υπάρχει πολύς χρόνος για όποιον ξέρει να επωφελείται» (Βολταίρος). Αφού «η πεταλούδα ζει μόνο λίγες ώρες και όμως έχει αρκετό καιρό» (Ταγκόρ). Ο χρόνος είναι ποτάμι και ρέει, δεν παγώνει και δεν πήζει, δεν κόβεται σε φέτες, όπως τον τεμάχισε ο άνθρωπος- διασκεδάζει με τα ημερολόγια και τα χρονομετρικά μας συστήματα. Ο χρόνος καταβροχθίζει και αυτοκαταβροχθίζεται, είναι λοιπόν ο αυθεντικότερος και εντιμότερος Κρόνος. Ο χρόνος ο οποίος απλώς ρέει είναι κακός και η ζωή του ανθρώπου καταστρέφεται, αν ζήσει μέσα στο χρόνο, όπως κολυμπώντας σ’ ένα τέλμα. Ο χρόνος χωρίς ιστορική γνώση, θυμίζει ότι η ζωή αποσυντίθεται, σε ερειπωμένο παρελθόν, ξεστρατημένο παρόν και σπαραγμένο μέλλον. Ο αβαρής χρόνος έχει εκδιώξει, μέσα από τη ροή του, την ομορφιά. Ο αβαρής χρόνος κάνει αβαρή και τη ζωή μας: επιπόλαιη και ελαφριά, χωρίς αναφορές, χωρίς προεκτάσεις και χωρίς καταβολές. Τη βαρύτητα του χρόνου προσδιορίζει η βαρύτητα των πράξεων που τον γεμίζουν. Ο χρόνος διαλύει τον άνθρωπο αλλά και ο άνθρωπος τον διαλύει.
«Το δράμα του χρόνου είναι η ποινή του ανθρώπου, που θέλησε να μάθει για ποιο σκοπό ήρθε σε τούτη τη ζωή, από που ξεκίνησε και που θα καταλήξει∙ γι’ αυτό αποκλείστηκε από τον παράδεισο της μακάριας παιδικής άγνοιας. Και έγινε ισόβιος πόνος του ο χρόνος». (Τάσος Αθανασιάδης, Ακαδημαϊκός).
Αλλά «ο χρόνος νικιέται από την ελπίδα, την Αγάπη και την Ομορφιά» (Σιμόν Βουέ). Ο χρόνος εικονογραφείται ως τροχός που περιστρέφεται. Στο κέντρο του τροχού εικονίζεται ο Άναρχος ανιών, ο χρόνος ή ο Θεός ως πατήρ πάντων. Κατά τον Ηρόδοτο ο χρόνος «κύκλος ανθρωπηίων εστί πραγμάτων, περιφερόμενος», ενώ στον Ησίοδο αναφέρεται «περί περιπλομένου ενιαυτού». «Άπαν εν χρόνω κινείται» (Αριστοτέλης).
Κάθε αρχή του χρόνου ξανοιγόμαστε στο ιστορικό πέλαγος το άγνωστο, στη δίνη του κυκλοδίωκτου χρόνου, ξεκουκίζοντας το μύθο για την αιωνιότητα. Ο άνθρωπος είναι αυτός που κομίζει το άγγελμα της αιωνιότητας. Η πρόσκληση του Θεού στο επίγειο ταξίδι του ανθρώπου. Ο Πλάτων τονίζει «ο χρόνος είναι η εικόνα του αιωνίου χρόνου της αιωνιότητας». Και ο ακαδημαϊκός Μενέλαος Παλλάντιος αναφέρει «Αιώνιος ο χρόνος∙ η ζωή μια αέναη ανακύκληση. Μέσα σ’ αυτήν η γέννηση, η ανάπτυξη, η ωρίμανση, η φθορά, ο θάνατος. Και πάλι από την αρχή». Ενώ ο καθηγητής Χρ. Γιανναράς προσθέτει «ο χρόνος, η φθορά, ο θάνατος είναι το στημόνι και το υφάδι της ύπαρξής μας, ατομικής και συλλογικής».
Και κλείνω με τη σοφία του Πλάτωνος (Νόμοι) για τους νέους: «ω παι, νέος ει∙ προιών δε σε ο χρόνος ποιήσει πολλά ων νυν δοξάζεις μεταβάλοντα επί τα ενάντια τίθεσθαι» (παιδί μου είσαι νέος∙ και ο χρόνος με το πέρασμά του θα σε κάνει, αφού αλλάξεις απ’ όσα τώρα παραδέχεσαι να ακολουθήσεις τα αντίθετα) γιατί όπως αποσαφηνίζει ο Μένανδρος «Άγει προς φως την αλήθειαν ο χρόνος».

Νίκος Ι. Κωστάρας

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Δύο νέες Ποιητικές συλλογές και ένα πεζό του Κώστα Σκηνιώτη

Δύο νέες ποιητικές συλλογές και ένα πεζό κείμενο κυκλοφόρησαν αυτές τις μέρες του ποιητή Κώστα Μ. Σκηνιώτη.  Με τίτλο "Το βλέμμα" σελ. 48 περιέχει 28 ποιήματα με ευαισθησία και ποιητικές εικόνες όπως χαρακτηριτικά από το ποιήμα "Η γιαγιά"  Ήταν όμορφο // ο μεσηέρι // στο κυριακάτικο // τραπέζι μας, //
σαν τον παλιό καλό καιρό.....
Με τίτλο "Περί Έρωτα... και άλλων" είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή σελ. 44 και περιέχει 29 ποιήματα.
Περί έρωτος λοιπόν. Μπορεί να γραφούν πολλά. Ίσως μπορεί απλά να γραφεί η φράση ενός μικρού φίλου της Γ' Δημοτικού, στο τετράδιό του για μια συμμαθήτριά του: "Είσαι το τριαντάφυλλό μου".
Το τρίτο βιβλίο με τίτλο "Επί του Πιεστηρίου" περιέχει ένα πεζό κίμενο με τίτλο "Αγ(ρ)ιος Παντελεήμονας" επίκαιρμε όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας με τα παιδιά που ήρθαν στη χώρα μας για μια καλύτερη τύχη... καλογραμμένο κείμενο που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Δείτε σχετικά στην εφημερίδα "Εν Αθήναις"

 Σύντροφος
Τι είναι σύντροφος;
ρώτησες χαμηλόφωνα.
Είναι το χέρι που απλώνεται
μπροστά σου,
χωρίς να το ζητήσεις,
και σε κρατά όρθιο
την κρίσιμη ώρα.
                                Κ. Μ. Σκηνιώτης

Ακόμα δημοσιεύονται  τέσσερα ποιήματα πάνω σε επίκαιρα θέματα όπως, "Αστεγος", "Δύναμη", "Αισθήσεις", "Ανθρακωρύχοι Χιλή"...
Ένας άστεγος συνάνθρωπός μας, κοιμήθηκε ή έπεσε ψάχνωντας σε έναν κάδο σκουπιδιών. Το πρωί ρίχτηκε στο απορριματοφόρο του Δήμου και βρήκε φρικτό θάνατο. Ήταν άτυχο. Ούτε και έτσι μπόρεσε να γίνει πρωτη είδηση. Όλοι είμαστε απορροφημένοι σε άλλα "σοβαρά" θέματα. Μια άλλη φορά ίσως... Ο επόμενος άστεγος ίσως φανεί πιο τυχερός και γίνει πρωτοσέλιδο.



Μάνα
Μάνα είναι
η χαροκαμένη γυναίκα
που ανοίγει την αγκαλιά της
στα παιδιά των άλλων.


Μυστήριο
Μυστήριο,
η αγάπη είπες.
Τόσο εύκολα μοιράζεται
αλλά αλοίμονο,
τόσο δύσκολα χαρίζεται.
                                             Κ. Μ. Σκηνιώτης





Βιογραφικό Σημείωμα του Κώστα Μ. Σκηνιώτη
Κώστας Μ. Σκηνιώτης, Μέλος Δ.Σ. Μ.Κ.Ο. ACT4PEOPLEΟ Κώστας Μ. Σκηνιώτης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά, Διοίκηση Επιχειρήσεων. Μεγάλωσε στον Κολωνό και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην περιοχή Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών. Στον Κολωνό όπου μεγάλωσε είναι εδώ και μια 10ετία η ΚΑΜΠΥΛΗ ο χώρος δηλαδή εργασίας του μαζί με τον αδελφό του Γιώργο.
Έχει γράψει τα βιβλία: Στιγμές ζωής Νότες μουσικής - 1996, Είσοδος στο φώς - 2000 , Το Αίνιγμα του ξύλινου Αλόγου - 2004.
Από το 2003 αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όρασης γεγονός το οποίο δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει την προσπάθεια συγγραφής.
 



Ειδήσεις