Από την ποιήτρια Ελένη Τέγου για την Εθελόντρια Γυναίκα

          ΠΟΙΗΣΗ          

Η ποιήτρια Ελένη Τέγου εκφραστική και με ωραίο ποιητικό ύφος έγραψε τούς παραπάνω στίχους
για να τιμήσει την Εθελόντρια Γυναίκα που με πάθος και ανιδιοτέλεια επιτελλεί το σημαντικό αυτό
έργο αβίαστα και με προσωπική επιλογή.
Στίχοι δυνατοί με το πάθος της δημιουργού να περισσεύει συναισθηματικά και επι προσωπικού
διότι και η ίδια ποιήτρια ανήκει σε αυτές τις Γυναίκες που τα δίνουν όλα για τους άλλους που έχουν
ανάγκη. Φωτεινό παράδειγμα η ίδια μπόρεσε να περάσει προσωπικές αλήθειες χωρίς φόβο και πάθος
σε μία λαμπερή πνευματική ποιητική απόδοση με υψηλό τον δείκτη αυτοδιάθεσης.
Μία σημαντική βραβευμένη ποιήτρια σε ένα προσωπικό μήνυμα εθελοντισμού.

Μάγδα Μυστικού

Εικαστικός Συντάκτης

Δημοσιογράφος ΕΔΣΤΕ - FIGET

~~~~~~~~~~~~~

Για  την ημέρα της Γυναίκας

Γυναίκα  Εθελόντρια

Στο δέντρο της ζωής χάραξες θαρρετά τη θέλησή σου

έκανες την πράξη

τραγούδι χαράς,

στήριξες τους ανήμπορους

μη σταματάς.

Η πηγούλα της ζωής σου

δέθηκε γερά μαζί τους

γίνηκε μεγάλη λίμνη

να δροσίσει την ψυχή τους.

Τους κοιτάς με στοργή

βοηθάς, χαμογελάς

δεν ζητάς ανταμοιβή.

Βρίσκουν την τόλμη να σου πουν

το χέρι να τους δώσεις

σφραγίδα δωρεάς γι’ αυτούς

ποτέ μην τους προδώσεις.

Σπινθήρα ζωής να σε πω

χαράς ξεχείλισμα και λάμψη το βράδυ;

αλκυονίδα μέρα συ με διάφανο φως

που διώχνεις μακριά το σκοτάδι.

Παράθυρο στον ήλιο της προσφοράς

είναι δύσκολος ο δρόμος μα συ προχωράς

να βρεις ψωμί, να δώσεις χαρά

στο γέρο, στον ανάπηρο και σ’ όποιον στην ζητά

Όσο δουλεύεις τόσο νικάς, πυλώνας αγάπης, είσαι μη σταματάς.

Ελένη  Τέγου

Κοινωνική Λειτουργός - Εθελόντρια - Συγγραφέας

Μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος

και της Αμφικτυονίας  Ελληνισμού Θεσσαλονίκης

  

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κουράγιο  Ελλάδα

Ελλάδα μας, ξεχωριστό λουλούδι μοσχομύριστο.

Κοπέλα λυγερόκορμη με δακτυλίδι μέση.

Σου έδωσαν χρυσό μαντήλι και σταυρό

σε παρθενόκρινο λαιμό για να φορέσεις.

Πίστεψες τα πλανεμένα λόγια της Ευρώπης.

Ο χορός των παροχών και υποσχέσεων καλά κρατούσε.

Από απλή κόρη φιλοσόφων, ποιητών, δασκάλων

που με σοφία σε ανάθρεψαν

μετάλλαξη αρχών και πεποιθήσεων ζητούσες.

Για σένα Ελλάδα ξακουστή

στα πέρατα της οικουμένης για σένα συζητούσαν

γι αυτό σε πλάνεψαν με παροχές.

Σου πρόσφεραν ζωή ασύδωτη

σ’ οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού και τοκοχρεωλύσια ζητούσαν.

Οι άνθρωποι που πίστεψαν σε σένα πάγωσαν.

Ήρθαν οι πλανευτές και σε μια νύχτα άρπαξαν το βιός τους.

Σε μαύρη απελπισία επέσανε, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια τους.

Ο κόσμος χάθηκε σάμπως να μην ήτανε δικός τους.

Και τώρα κόρη , αλυσοδεμένη σέρνεσαι

Στα σαθρά σκαλοπάτια της μάγισσας που λέγεται Ευρώπη.

Βαρύ και ασήκωτο σταυρό σε φόρτωσε

και κυνηγώντας τα παιδιά σου

τα εκτόπισαν, καταλογίζοντας ότι το σφάλμα ήταν δικό σου.

Ελένη  Τέγου

Κοινωνική Λειτουργός - Εθελόντρια - Συγγραφέας

Μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος

και της Αμφικτυονίας  Ελληνισμού Θεσσαλονίκης