ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΑΣ ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ. ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ 103 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΣ...

Assimakopoulos Ioannis 

ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΑΣ ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ. 

ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ 103 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΣ... 

ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ...

ΑΓΩΝΑΣ. Αγώνας είναι η ζωή / ενάντια / στις σφραγισμένες πόρτες / στην ανέλπιδη αναμονή / στο χέρι / που σφίγγει το χέρι που λείπει / Αγώνας είναι πάντα η ζωή / ενάντια στο φόβο / στους δημαγωγούς / στους κλέφτες / στη μονόφθαλμη δικαιοσύνη / στους θανάτους απ’ την πείνα / και στους άδειους λόγους των πολιτικών / Αγώνας είναι η ζωή / Ώσπου μια μέρα η οργή / Nα γίνει ποταμός / και στην ορμή του επάνω / να την καθαρίσει από τους ρύπους της / όπως ο Αλφειός την κόπρο του Αυγεία. 

(ΡΑΘΥΜΕΣ ΩΡΕΣ)

“Εμείς / Εχτίσαμε όλα τα σπίτια / του κόσμου. Όμως / δεν έχουμε σπίτι./ 

Εμείς / Εσπείραμε όλα τα χωράφια / της γης. Όμως / δεν έχουμε ψωμί./

 Εμείς / Εσκοτωθήκαμε σε όλους τους πολέμους / 

Όμως δεν έχουμε πατρίδα./ Που πάμε;/ Η πληγωμένη γη στενάζει /

 Κάτου απ τα βαριά μας πέλματα /Αλλά εμείς είμαστε η γη / 

από τότε που υπάρχουμε./ Εμείς / τα σπλάχνα μαχαιρώνοντας /

 ο ένας του αλλουνού /Σκεπάσαμε τον ουρανό με σύννεφα / 

Σκορπίσαμε τα δάκρυα μας ποτάμια”.

“...εμείς σ’ αυτή τη γη μας σπείραμε/ τα πιο μεγάλα όνειρα./

Ποιος ήρθε και τα γκρέμισε/ κι έσπειρε την ερήμωση;/ 

ποιος άναψε την πυρκαγιά/ και καίγεται ο πλανήτης;/

Ποιο χέρι ανίερο πάτησε/ το φοβερό κουμπί του ολέθρού/

Κι ούθε στραφούμε/ οι γλώσσες της φωτιάς φράζουν το δρόμο μας” 

 “Δεν έχω άλλο φως από την αγάπη / 

δεν έχω άλλη φωτιά από την αγάπη/

Δεν έχω άλλο τραγούδι από την αγάπη” 

Το μεγάλο ποτάμι - Γυρεύοντας τον έρωτα, / γυρεύοντας την άνοιξη, /

γυρεύοντας τη γεύση /του ψωμιού,/ γυρεύοντας την ειρήνη/ 

γυρεύοντας τα χείλη που πλέκουνε τραγούδια/ γυρεύοντας την τέλεια μορφή, / 

γυρεύοντας τον άρτιο λόγο που θα ζωντανέψει τη μορφή /

 γυρεύοντας, γυρεύοντας, όλο γυρεύοντας / 

σπαταλήσαμε τη χρυσή νιότη που έδενε / τη ζωή με τ’ όνειρο / 

Κι οδεύοντας μέσα στη νύχτα / φτάσαμε στα σύνορα της νύχτας. / 

Κι αρμενίζοντας / σ’ ατελείωτους πόντους φτάσαμε /

στα σύνορα του θανάτου. /

Και τώρα /έρμαια της ανάμνησης / 

τινάζουμε τα ντροπιασμένα μας φτερά /και ζητάμε βοήθεια. Κοιτάζουμε / 

το σύνορο που δεν περάσαμε / και ζητάμε βοήθεια. /

 Απλώνουμε τα χέρια στους φονιάδες μας /και ζητάμε βοήθεια. /

 Η φωνή μας χάνεται. / Κανένα αφτί δε βρίσκεται / να την περιμαζέψει. / 

Βαλαντωμένοι /γέρνουμε στην πλώρη. / Βαλαντωμένοι / 

γέρνουμε στην κουπαστή. / Πλέουμε στο αίμα / 

ζητιανεύοντας λίγον ύπνο: / Έλα ύπνε και πάρε μας. /

 Πλέουμε στο αίμα / ζητιανεύοντας λίγο κουράγιο: / 

Βόηθα Χριστέ που γνώρισες /τον πλέριο πόνο. / 

Πλέουμε στο αίμα /ζητιανεύοντας λίγο έλεος: / 

Δώσε μας Μοίρα το μαγικό κλειδί /

 ν’ ανοίξουμε τα παράθυρα του στοχασμού /

ν’ ανοίξουμε τις πόρτες της καρδιάς μας / 

να ξεχυθεί πολύτιμος ο θησαυρός / της πικρής πείρας μαύρες κουκίδες / 

στη λευκότητα του χαρτιού / έτσι που να γνωρίσουν οι απόγονοι / 

την αγωνία τούτης της ώρας / που αθροίζοντας πόνο στον πόνο /

μαρτύριο στο μαρτύριο / σπαραγμό στο σπαραγμό / 

κυοφορεί τον αόρατο κόσμο / του εικοστού πρώτου αιώνα." 

ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ