Κατερίνα Γώγου «3 Κλικ Αριστερά»

ΠΟΙΗΣΗ

Κατρίνα Γώγου: Φιγούρα βιαστική, μοναχική της οδού Πατησίων. Εικόνα μουντή ξεχασμένη στα βάθη πια του χρόνου. Τι απομένει; Το κενό; το Τίποτα; Λίγες λέξεις από τα ποιήματα της να τη θυμίζουν, οι παλιές ταινίες της, η απαγγελία στην «Παραγγελιά» έργο κινηματογραφικό του Παύλου Τάσιου συζύγου της τότε. Χάθηκαν και οι δύο και η μικρή Μυρτώ – Αλίκη που της διάβαζε κάθε βράδυ την Ιστορία της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων». Ιστορίες παλιές, «νιτερέσα» ξεχασμένα. Και η «Σκόνη του Χρόνου» σηκώνεται – κουρνιαχτός, που όλα τα σκεπάζει.

Αυτός εκεί
ό συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι’ αυτό και 
ή συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε 
σ’ έναν αόριστο θάνατο.

ΤΡΟΙΑΣ 35α
Το σπίτι μου όπως και το δικό σας
μπαίνει στα σπίτια των άλλων ανθρώπων
έτσι στενοί πού είναι οι δρόμοι
έτσι πολλοί πού είναι οι άνθρωποι.
Είναι φορές κολλητά όπως ζούμε
πού θαρρώ πώς κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι
πλένουμε τα δόντια μας με το ίδιο βουρτσάκι
και τρώμε το ίδιο φαΐ.
Μόνο πού όταν φεύγετε
αφήνετε τα πιάτα σας άπλυτα
δεν εξηγείται αλλιώς
έτσι βρώμικος πού είναι πάντα ό νεροχύτης.
Δεν πειράζει όμως.
Και κάνω ό,τι μπορώ
για να σάς δείξω πόσο σάς αγαπάω.
Γι’ αυτό κολλάω το μουστάκι
και βγαίνω με τη βεντάλια στη βροχή.
Για να γελάσουν τα παιδιά σας.
Μονάχα σάς παρακαλώ μην μάς κουτσομπολεύετε.
Κι αφήστε τη δική μου τη Μυρτώ ήσυχη.
Έτσι γεννήθηκε.
Λυπημένη.

______________

*ΑΠΌ ΤΟΝ:  ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΣ