ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη: «ΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΔΕΝ ΕΥΤΥΧΕΙΣ»
Συνέντευξή της, πριν από περίπου 30 χρόνια,
στον Κώστα Δ. Δημητριάδη (Δικηγόρο και συγγραφέα).
Κ. Δ. : Πείτε μας λίγα πράγματα για την διαδρομή σας στην Λογοτεχνία.
Ζ. Γ.: Η πρώτη δημοσίευση ποιήματός μου έγινε το 1984 στη σχολική εφημερίδα του 2ου Γενικού Λυκείου Ηλιούπολης. Φοιτούσα στη Γ΄ τάξη. Από τότε μέχρι σήμερα, δείγματα γραφής μου έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και σε Ανθολογίες, βραβευτεί (36 διπλώματα και 2 μετάλλια) σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και μεταφραστεί στ΄ Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ινδικά. Με άλλους 4 ποιητές έχουμε στο Ιντερνέτ ιστοσελίδα με στίχους μας στ΄ αγγλικά. Τα «ΑΝΟΜΟΙΑ ΤΟΠΙΑ» είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή (17 ποιημάτων), που κυκλοφόρησε από τον «Περιπλανητή» του Κώστα Ρούτη, τον Μάιο του 2001. Το 2002 ολοκληρώθηκε – μετά από ένα χρόνο πνευματικής δουλειάς – το δοκίμιό μου «ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ, ένας πολυγραφότατος δημιουργός», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μαυρίδης».
Κ. Δ. : Αγαπάτε περισσότερο την ποίηση ή τον πεζό λόγο;
Ζ. Γ. : Δεν κάνω διάκριση στα είδη του λόγου, είναι θέμα έμπνευσης. Οι λογοτέχνες δεν είναι επιχειρηματίες και στη Δημιουργία δεν χωράνε ισολογισμοί και «Καταστάσεις ζημιών και κερδών». Γραφή κι ανάγνωση γνωρίζουν σχεδόν όλοι. Από κει και πέρα, για να γράψεις κάτι καλό, χρειάζεσαι ταλέντο. Με αυτό το χάρισμα γεννιέσαι. Το «τάλαντον» θέλει καλλιέργεια για να φανεί. Συνεχώς. Με επιμονή και υπομονή, με μεράκι κι αγάπη. Αν δεν αγαπάς ο,τιδήποτε κάνεις, έχεις ήδη αποτύχει.
Κ. Δ. : Είναι χρήσιμη σήμερα η Ποίηση; Τι σημαίνει ειδικά για σας και πώς δια-γράφεται το μέλλον της;
Ζ. Γ. : Πολλοί θεωρούν την ενασχόληση με την Ποίηση ως πολυτέλεια, άλλοι περιθωριοποιούν τους ποιητές. Ζούμε στην εποχή του χρηματιστηριακού δείκτη, του διαδικτύου, των ήχων της κινητής τηλεφωνίας. Για τον άνθρωπο που έχει ευαισθησίες και καλλιέργεια, ακόμη και σ΄ αυτά ανακαλύπτει ίχνη ποίησης. Από την άλλη πλευρά, το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος δεν είναι εμπορικό. Οι ποιητικές συλλογές δεν πουλάνε, δεν αφήνουν κέρδος. άρα δεν προτιμώνται από τους εκδοτικούς οίκους. Δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ όσο θα ήταν δυνατόν. Ο αγώνας είναι άνισος. Υπάρχει πάντως κίνηση, παραγωγή, γίνονται προσπάθειες από τους ποιητές μας κάτι θα βγει από όλον αυτόν το δυναμισμό. Για μένα, η ποίηση είναι επικοινωνία, λύτρωση αλλά και ομορφιά. Ισορροπία, αρμονία, γνώση. Η Δημιουργία και η Τέχνη γενικότερα είναι ένα ενδιαφέρον ταξίδι σε ασύνορο ουρανό. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι να φτάσεις στο τέρμα του προορισμού σου αλλά να ξέρεις ν’ απολαμβάνεις την διαδρομή. Η ποίηση έχει μέλλον όσο εκφράζει και καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων της κάθε εποχής. Εξελισσόμενη θα προχωρά μπροστά. Όταν ένα έργο είναι αυθεντικό, κατανοητό, προσιτό, γίνεται οικείο και κτήμα του καθενός, ζει μαζί μας ή μέσα μας. Σ΄ ένα αιώνιο παρόν.
Κ. Δ. : Πολιτιστική Ολυμπιάδα, εκδηλώσεις λογοτεχνικές και άλλες, πληθώρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Είναι όλα αυτά για το καλό μας;
Ζ. Γ. : Έχει χαθεί η αίσθηση του μέτρου. Πολλά φώτα, εφήμερη λάμψη, λίγη ουσία. Έχουν βελτιωθεί οι συνθήκες έκδοσης και προώθησης ενός έργου, αλλά ο κόσμος (θεατής, αναγνώστης), ελλείψει παιδείας, δεν έχει έρθει πραγματικά κοντά στη Λογοτεχνία, στη Ζωγραφική, στη Μουσική, στο Χορό… Δεν εμβαθύνει, δεν «ψάχνεται». Όλα γίνονται στην επιφάνεια, όσο πέφτουν πάνω οι προβολείς. Οι «ουρές» προ ετών στην Πινακοθήκη δεν σημαίνουν πρόοδο και βελτίωση της ποιότητας ζωής μας. Έχουμε ακόμη μακρύ δρόμο να διανύσουμε και χρειαζόμαστε πολλά μαθήματα Αγωγής. Με υπερβολές δεν ευτυχείς. Κουράζεσαι…
Κ. Δ. : Αγαπάτε τους υπολογιστές και δεν το κρύβετε. Σας έχει βοηθήσει η πληροφορική στη δουλειά σας;
Ζ. Γ. : Όταν στα 19 μου χρόνια μιλούσα για τα κομπιούτερ με κορόιδευαν. Στα 21 μου σπούδασα Οργάνωση γραφείου εγκαταλείποντας τη Νοσηλευτική του ΤΕΙ Αθήνας κι αγόρασα έναν υπολογιστή, τον «κύριο Παναγιώτη». Τον χρησιμοποίησα πολύ να γράφω κείμενά μου και για 11 χρόνια ήταν ένας καλός φίλος. Εργάστηκα ως επεξεργάστρια κειμένου μέσω Η/Υ δακτυλογραφώντας επί δυόμισι χρόνια ένα σπουδαίο έργο: το Ιστορικό αρχείο του Εμμ. Ι. Τσουδερού, πρωθυπουργού της Ελλάδος το 1941-44. Ήταν συγκλονιστικό να κρατάς στα χέρια σου τα έγγραφα της εποχής εκείνης, στην καθαρεύουσα, πολυτονικό, πολλά δυσνόητα χειρόγραφα και να τα περνάς σε αρχεία, δισκέτες για να βγει το τελικό εξάτομο έργο, μια εργασία που χάρισε στην τότε εργοδότριά μου κ. Βιργινία Τσουδερού (τ. Αναπλ. Υπ. Εξωτερικών) βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Ναι, η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι είναι τόσο επικριτικοί, ίσως από άγνοια. Κανένα μηχάνημα δεν δουλεύει από μόνο του. Ανθρώπινα χέρια και νους τα χειρίζονται και τα κατευθύνουν. Για τα λάθη δεν φταίνε οι μηχανές αλλά οι χειριστές τους.
Κ. Δ. : Ζούμε «σε καιρούς χαλεπούς» όπως γράφετε σ’ ένα ποίημά σας. Οι πνευματικοί άνθρωποι πώς θ’ αντισταθούν και θα επιβιώσουν;
Ζ. Γ. : Ο σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος οφείλει να ζει στην εποχή του, να εκφράζει την εποχή του και ν΄ αφουγκράζεται τις ανάγκες, τις αγωνίες, τους καημούς των συνανθρώπων του. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο ενός πνευματικού ηγέτη, οδηγού μας στο καλό, αγαθό, υψηλό. Πολύ φοβούμαι ότι αδυνατεί να είναι και μαχητής, ν’ αγωνιστεί δηλαδή για όσα πιστεύει, γιατί η μέριμνά του να επιβιώσει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες ανταγωνισμού, του στερεί κάθε δυνατότητα για επανάσταση, ανατροπές, αναμέτρηση. Οι λιγοστές εξαιρέσεις, είναι η επιβεβαίωση του θλιβερού κανόνα: οι πρόθυμοι για εκδουλεύσεις είναι πάντα στην επικαιρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου