«[...] Η δε γλώσσα αυτού την οποία δυστυχώς η των πλειόνων Ιονίων τότε, νόθον εξάμβλωμα ελληνικής και ιταλικής. Και τούτο λέγομεν ουχί ειρωνευόμενοι, αλλά συλλυπούμενοι τους αδελφούς ημών νησιώτας, ότι επί της ενετικής δυναστείας εκινδύνευσαν να περικοπώσι το ευγενέστατον τούτο των εθνικών γνωρισμάτων και απομάθωσι την φωνήν του Ομήρου, οι παίδες του Οδυσσέως.»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΖΟΣ ΡΑΓΚΑΒΗΣ (1809-1892),
«Ο ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ»
~~~~~~~
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη συγκρότηση οργανισμού για τη Μέση και την Ανώτερη Εκπαίδευση.Εκ των συνιδρυτών της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Συμμετείχε στη σύνταξη του εσωτερικού κανονισμού του νεοσυσταθέντος Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύμβουλος στο Υπουργείο των Εξωτερικών και προσωρινός επόπτης του «Πολυτεχνικού Σχολείου».
Θεωρούσε ως τον μεγαλοφυέστερο πολιτικό άντρα της εποχής, τον Ιωάννη Κωλέττη και 1844, που ο Κωλέττης έγινε και πάλι Πρωθυπουργός διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου παρέμεινε ως το 1867. Ο ίδιος ο βασιλιάς τον διόρισε το καλοκαίρι του 1866, Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για την επτανησιακή σχολή γράφει ότι υπάρχουν βέβαια ποιητές με ταλέντο, αλλά δεν αποδέχεται τη δημοτική γλώσσα που χρησιμοποιούσαν. Καταλήγει σε έπαινο της Α΄Αθηναϊκής Σχολής και ιδιαιτέρως των δύο εξαδέρφων του, Αλέξανδρου και Παναγιώτη Σούτσου στους οποίους αφιερώνει περισσότερες σελίδες απ’ ό,τι στον Κάλβο και τον Σολωμό! ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου