ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Χαρά (Νηπενθή), 1921

Panos Eliopoulos

ΤΡΙΠΟΛΗ

      ΠΟΙΗΣΗ       

"Καὶ δίπλα ποὺ ξαπλώσαμε δῶ χάμου,
τὴν ψυχούλα τους στάζουν ἄγρια κρίνα
.....................................................
Πιὰ δὲν πονῶ μηδὲ τὴν ἀνεμώνη,
στῆ γῆς ἡ ἐρωτοπάλη ποὺ τὴ λειώνει,
καθὼς ὁρμάω γιὰ νὰ σοῦ πιῶ τὰ χείλη".

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Χαρά (Νηπενθή), 1921.

~~~~~~~~~~~~

ΣΧΟΛΙΟ

Panos Eliopoulos Παναγιώτη μου, σε ευχαριστώ. Είναι μεγάλα τα χρέη που οφείλει ακόμα η ποίηση στον Καρυωτάκη. Όπως και η γλώσσα. Και ενώ διαβάζεται, δεν διαβάζεται με όλη μας την προσοχή. Δες επί παραδείγματι αυτό το ποίημα, που το ονομάζει "χαρά" (Ρόδο αιμάτινο, η χαρά), αντιστοιχώντας το σε μια εικόνα που κάθε άλλος, λιγότερο σπουδαίος αλλά και περισσότερο βιαστικός ποιητής, θα ονόμαζε "πόθο" ή "πάθος" ή κάτι παρόμοιο. Χαρά. Δεν είναι φοβερός ο Καρυωτάκης, λοιπόν, ακόμα και στην πιο μικρή λέξη;