~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Ο ποιητής Νίκος Γκάτσος κατάφερε με μία ποιητική συλλογή "Η Αμοργός" βρίσκεται στο πάνθεον των σπουδαίων ποιητών


                        Νίκος Γκάτσος                      
 Έ νας μεγάλος Έλληνας ποιητής Νίκος Γκάτσος. Ο μοναδικός που κατάφερε με μία ποιητική συλλογή να σκαρφαλώσει στο πάνθεον των σπουδαίων ποιητών. Η πένα του δημιούργησε στίχους, οι οποίοι μελοποιημένοι από σπουδαίους Έλληνες συνθέτες, κατάφεραν να γίνουν διαχρονικοί στο πέρασμα των χρόνων. «Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης», «Νυν και αεί», «Ο Γιάννης ο φονιάς», «Μάνα μου Ελλάς» και αμέτρητα ακόμη, που μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες με την ποιότητα των λόγων τους. Ο Νίκος Γκάτσος έγραφε στίχους σαν ποιητής. Το ταλέντο του δημιούργησε τριακόσια εξήντα τραγούδια, τα οποία εμπεριέχουν την ελληνική παράδοση χωρίς να την εκμεταλλεύονται. Ένας μεγάλος ποιητής που άφησε το στίγμα του και μακάρι να υπάρξουν κι άλλοι που θα προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τα βήματά του. Γιατί η μουσική χρειάζεται ποιητές, όχι απλούς στιχουργούς.

4.10.10
Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης - Ο Προφητικός Νίκος Γκάτσος
 www.youtube.com/watch?v=MDCfsQFNIO4&feature=related
~~~~~~~~
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα 
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο!
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες,
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο...
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διϋλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα
βελάσματα...
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά
παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!
~~~
Aπό το ιστολόγιο CODEHEALTH
με τίτλο Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

~~~
"Δεν θα μπορούσε να έχει γραφτεί κάποιο τραγούδι περισσότερο προφητικό για τις μέρες που ζούμε από τον Εφιάλτη της Περσεφόνης του Νίκου Γκάτσου το οποίο μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις πριν από τριάντα περίπου χρόνια.

Ο στίχος του Γκάτσου είχε προβλέψει την τσιμεντοποίηση του Αττικού τοπίου και την οικολογική καταστροφή: 
εκεί που φύτρωνε φλυσκούνι κι άγρια μέντα, κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο, τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. 
Ο στίχος επίσης προφητεύει την κυριαρχία των εργολάβων και τον εγκλεισμό στα διαμερίσματα του ανθρώπινου δυναμικού που έφτανε μαζικά στις πόλεις σε αναζήτηση φτηνού μεροκάματου, λόγω του μαρασμού και της φτώχειας που σκίασε την ελληνική επαρχία μετά τον εμφύλιο. 
Συνεχίζει ο Νίκος Γκάτσος να βλέπει προφητικά μέσα στη γυάλινη ποητική σφαίρα:
εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες ευλαβικά πριν μπούν στο θυσιαστήριο, τώρα πετάνε τα αποτσίγαρα οι τουρίστες και το καινούργιο παν να δούν δυιλιστήριο. 
Στην ουσία προβλέπει την αποπομπή των πνευματικών αξιών και τον πόλεμο εναντίον της ελληνικής παιδείας-γλώσσας που ουσιαστικά ξεκίνησε την εποχή Γεωργίου Ράλλη και κορυφώθηκε προοδευτικά μέσα στις επόμενες δεκαετίες της μεταπολίτευσης. 
Και βέβαια η εκφύλιση των πνευματικών αξιών συνοδεύθηκε από παράλληλη αύξηση της δύναμης των αγορών που οδήγησε σήμερα στην κυριαρχία της αντίληψης ότι τα πάντα μπορεί να συνιστούν χρηματιστηριακό προιόν πχ η υγεία, ο αθλητισμός, τα κράτη, η εθνική περιουσία, τελικά και ο ίδιος ο άνθρωπος.
Παράλληλα ο Γκάτσος προβλέπει την κυριαρχία του πετρελαίου (η αποθέωση των διυλιστηρίων), την εκπόρνευση του ελλαδικού κόσμου μέσω της ανάπτυξης του περιηγητικού εμπορίου και την άνευ όρων διάθεση της ελληνικής παράδοσης στα ξένα και ντόπια τουριστικά πρακτορεία."

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Χαρά (Νηπενθή), 1921


Panos Eliopoulos
ΤΡΙΠΟΛΗ

      ΠΟΙΗΣΗ       

"Καὶ δίπλα ποὺ ξαπλώσαμε δῶ χάμου,
τὴν ψυχούλα τους στάζουν ἄγρια κρίνα
.....................................................
Πιὰ δὲν πονῶ μηδὲ τὴν ἀνεμώνη,
στῆ γῆς ἡ ἐρωτοπάλη ποὺ τὴ λειώνει,
καθὼς ὁρμάω γιὰ νὰ σοῦ πιῶ τὰ χείλη".

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Χαρά (Νηπενθή), 1921.

~~~~~~~~~~~~
ΣΧΟΛΙΟ
Panos Eliopoulos Παναγιώτη μου, σε ευχαριστώ. Είναι μεγάλα τα χρέη που οφείλει ακόμα η ποίηση στον Καρυωτάκη. Όπως και η γλώσσα. Και ενώ διαβάζεται, δεν διαβάζεται με όλη μας την προσοχή. Δες επί παραδείγματι αυτό το ποίημα, που το ονομάζει "χαρά" (Ρόδο αιμάτινο, η χαρά), αντιστοιχώντας το σε μια εικόνα που κάθε άλλος, λιγότερο σπουδαίος αλλά και περισσότερο βιαστικός ποιητής, θα ονόμαζε "πόθο" ή "πάθος" ή κάτι παρόμοιο. Χαρά. Δεν είναι φοβερός ο Καρυωτάκης, λοιπόν, ακόμα και στην πιο μικρή λέξη;

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

«Ευμενίδες» του Αισχύλου στο Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου, στις 14 και 15 Ιουλίου

ΘΕΑΤΡΟ

Εξευμενισμένες Ερινύες θεϊκής ισοψηφίας«Ευμενίδες» του Αισχύλου


Αποτελώντας το τελευταίο έργο της τριλογίας του Αισχύλου, «Ορέστεια», οι «Ευμενίδες» παρουσιάζονται σε σύλληψη, σκηνοθεσία και ερμηνεία της Στεφανίας Γουλιώτη στο Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου (Αρχαιολογικός χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου - Αργολίδα), στις 14 και 15 Ιουλίου, στις 6 το πρωί.

Πρόκειται μια υποκριτική δοκιμασία, η οποία αναζητά την ιδανική εκείνη κατάσταση, όπου ο θεατής θα βλέπει εκείνο που ο ηθοποιός φαντάζεται. Θεατής και ηθοποιός συναντιούνται σε ένα μοναδικό τοπίο και μοιράζονται μια ανεπανάληπτη εμπειρία, με τη φύση να επιβάλλεται ανάμεσα στους ανθρώπους και τον μύθο.


Στις «Ευμενίδες», συναντάμε τον Ορέστη στο μαντείο των Δελφών, όπου έχει καταφύγει, για να ρωτήσει τον Απόλλωνα πώς θα γλιτώσει από τις Ερινύες, οι οποίες τον κυνηγούν μετά τον φόνο της Κλυταιμνήστρας. Ο θεός τον συμβουλεύει να φύγει όσο οι Ερινύες ακόμα κοιμούνται και να καταφύγει στην Αθήνα. Εν τω μεταξύ, στον ναό, εμφανίζεται το φάντασμα της Κλυταιμνήστρας ζητώντας δικαίωση, καθώς ο Ορέστης παραμένει ατιμώρητος.




Οι Ερινύες ξυπνούν διωγμένες από τον ναό του Απόλλωνα, ακολουθούν τον Ορέστη μέχρι την Αθήνα, όπου τον βρίσκουν ικέτη στο άγαλμα της Αθηνάς. Η θεά εμφανίζεται και ζητεί να ακούσει και τις δύο πλευρές, αφενός τις Ερινύες, αφετέρου την απολογία του Ορέστη. Καθώς η υπόθεση είναι πολύ δύσκολη, η Αθηνά αποφαίνεται πως πρέπει να συγκληθεί ειδικό δικαστήριο, το οποίο θα κρίνει την αθώωση ή την ενοχή του ήρωα, και, με αυτόν τον τρόπο, θεσμοθετεί ενώπιον των Αθηναίων πολιτών τον Άρειο Πάγο.



Κατόπιν, καταφτάνει και ο θεός Απόλλωνας, ο οποίος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του μητροκτόνου Ορέστη, αλλά το αποτέλεσμα της δίκης που καταλήγει σε ισοψηφία καθορίζεται, εντέλει, από την ψήφο της θεάς Αθηνάς, που αθωώνει τον Ορέστη στη θεωρούμενη ιδρυτική αυτή πράξη της Δημοκρατίας, αλλά και της Πατριαρχίας. Οι Ερινύες εξευμενίζονται και μετατρέπονται σε Ευμενίδες.



Σε ένα τοπίο που θα ενεργοποιήσει τον μύθο μέσα μας



Η δημιουργός της παράστασης σημειώνει: «Με αφορμή τον μύθο των Ευμενίδων, σήμερα, το 2018, δημιουργούμε μία παράσταση στο Αρχαίο Στάδιο της Επιδαύρου, με σκοπό να ηχήσει αυτός ο μύθος σε ένα τοπίο που θα τον ενεργοποιήσει μέσα μας. Ένα πρόσωπο που περιβάλλεται από αυτήν την ιστορία, που ψάχνει να διαχειριστεί τα άγνωστα και ανεξήγητα κομμάτια της και που βιώνει τη σχέση του με τον πρωτογενή φόβο, θα ψάξει τον κατάλληλο ήχο, για να μικρύνει την άλυτη απόστασή μας με τον μύθο.

Στις 6 το πρωί, στο αρχαίο Στάδιο της Επιδαύρου, τη στιγμή που το τοπίο βρίσκεται στην αγνότερη στιγμή του, μπροστά μας, θα αρθρώσει την ιστορία ή, αλλιώς, μια προσευχή και θα μας μεταφέρει μέσα στην κινούμενη σκοτεινή ενέργειά της.


Μία ηθοποιός και ένας μουσικός συμπράττουν στο δύσκολο εγχείρημα της αφήγησης ολόκληρου του έργου, με όλα τα πρόσωπα να ηχούν μέσα από ένα σώμα και ένα όργανο. Ο λόγος, ο ήχος, η ώρα και το τοπίο συμπράττουν σε μία εμπειρία μεταμόρφωσης».



Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης, σύλληψη - σκηνοθεσία - ερμηνεία: Στεφανία Γουλιώτη, μουσική δραματουργία - εκτέλεση: Δημήτρης Καμαρωτός, καλλιτεχνική συνεργασία: Σύλβια Λιούλιου - Γιώργος Κριθάρας, σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη, κοστούμια: Άγγελος Μέντης, τεχνική αλεξάντερ: Βίκυ Παναγιωτάκη, βοηθός σκηνογράφου: Ευγενία Μακρόγλου, φωτογραφίες: Άρης Καμαρωτός, εκτέλεση παραγωγής: Polyplanity Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη.




Πληροφορίες


Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου (ακριβώς δίπλα στον χώρο στάθμευσης του θεάτρου): Αρχαιολογικός χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου, Επίδαυρος - Αργολίδα. Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: 10 έως 20 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: κεντρικά εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πανεπιστημίου 39 - εντός στοάς Πεσμαζόγλου, καταστήματα: Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, πολυχώρος Yoleni’s, Viva Kiosk στο Σύνταγμα, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, τηλεφωνικά: 210 3272000, ομαδικές κρατήσεις: 210 3222720, κρατήσεις ΑΜΕΑ: 211 7800056 (ώρες λειτουργίας: 9:00 - 17:00), ηλεκτρονικά: greekfestival.gr και viva.gr.

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

Ιούλιος ο Πανηγυράς ή Γιαλιστής


Kαλό μήνα με υγεία και χαρές!
Ιούλιος ο Πανηγυράς ή Γιαλιστής
Ο Ιούλιος μήνας γνωστός ως Αλωνάρης, γιατί συνδέθηκε με τον αλωνισμό των δημητριακών αλλά και Γυαλιστής, γιατί είναι ο μήνας που βοηθάει με τη ζέστη του στην ωρίμανση των καρπών. «Γυαλίζουν», δηλ. διακρίνονται οι πρώτοι ώριμοι καρποί, καθώς είναι γνωστό ότι :
της Αγιάς Μαρίνας σύκο και τ’ Άη Λιός σταφύλι
και τ’ Άη Παντελεήμονα γύρνα με το κοφίνι.
Μπορεί βεβαίως ο Ιούλιος να είναι και Γιαλιστής (από το γιαλός-θάλασσα), αφού έχει την καλύτερη θάλασσα για μπάνιο, εφ’ όσον, σύμφωνα με την ως τώρα λαϊκή εμπειρία, από την πρώτη Αυγούστου και πέρα οι θάλασσες είναι επικίνδυνες, γιατί αρχίζουν τα μελτέμια και οι δρίμες. Ακόμη είναι ο Πανηγυράς, ο μήνας με τα περισσότερα πανηγύρια σε όλη την Ελλάδα. Αρχίζοντας από τους Αγίους Αποστόλους στο τέλος του Ιουνίου, οι άγιοι Ανάργυροι, η Αγία Κυριακή, η Αγία Μαρίνα, ο Προφήτης Ηλίας, η Αγιά Παρασκευή κι ο Άγιος Παντελεήμων και άλλοι περισσότερο τοπικοί άγιοι (Κήρυκος, Ιουλίτη, Προκόπιος κ.ά.). Σε κάθε ευρύτερη περιοχή η διαδοχή των πανηγυριών δημιουργεί την εντύπωση ότι ο Ιούλιος είναι ένα αδιάκοπο πανηγύρι. Ιδιαίτερα στον στεριανό χώρο η Αγία Παρασκευή είναι το πιο συνηθισμένο πανηγύρι. Στα νησιά, όπου το καλοκαίρι είναι πιο μακρύ, τα πανηγύρια διαρκούν ως το Σεπτέμβριο.
Γιορτές και πανηγύρια
Η λαϊκή πίστη εκδηλώνεται ομαδικά με την τέλεση εθιμικά θρησκευτικών τελετών και πανηγυριών κατά την ημέρα της εορτής ενός αγίου με τη συμμετοχή των μελών μιας κοινωνίας με κοινές θρησκευτικές αντιλήψεις. Η τελετή μπορεί να περιλαμβάνει λειτουργία στο ναό, περιφορά εικόνων γύρω από τον ναό ή από το χωριό, ύψωμα δένδρων στα όρια του οικισμού [ένθεση τεμαχίου αντιδώρου από τον ιερέα στον κορμό επιλεγμένων δένδρων στα όρια του οικισμού προκειμένου να τον προστατεύσουν από τις ασθένειες και τις επιδράσεις παντός κακού]. Συνήθειες και εκδηλώσεις, που εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα, όπως η αρχέγονη θυσία ταύρου (Μυτιλήνη) με κοινή εστίαση (κουρμπάνι), δρώμενα με σκοπό τη γονιμότητα και ευφορία, τελετουργικοί χοροί, προσφορές των πρώτων καρπών (απαρχές). Τα πανηγύρια (πανηγύρεις) και στην αρχαία Ελλάδα ήταν άρρηκτα συνδεμένα με τα ιερά των θεών προς τιμήν των οποίων διεξάγονταν και αθλητικοί αγώνες (Ολύμπια, Ίσθμια, Νέμεα κ.ά.) και είναι από τα εθιμικά εκείνα στοιχεία, που έχουν διατηρηθεί περισσότερο. Έχουν, βεβαίως χάσει τη μαγικοθρησκευτική τους σημασία αλλά εξακολουθούν να αποτελούν αφορμή για κοινωνική επικοινωνία των μελών μιας κοινωνίας που έχει χάσει κάθε τέτοια δυνατότητα .
Μεγάλα πανηγύρια στον ελληνικό χώρο, όπως εκείνα της Παναγίας και της Αγίας Παρασκευής κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αποτελούν ευκαιρίες για κοινωνική συνανα-στροφή, διασκέδαση και επιστροφή των αστών στην ιδιαίτερή τους πατρίδα. Ορισμένα αποτελούν προσκυνήματα πανελλήνιας εμβέλειας, όπως εκείνα της Παναγίας στην Τήνο, της Καταπολιανής στην Πάρο, της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, της Παναγίας Σουμελά, του αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, του Αγ. Γεράσιμου στην Κεφαλονιά, της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα κ.ά.
Με τον όρο δρώμενα (<δρω, δράση, δράμα) χαρακτηρίζονται τελετές με θρησκευτικό και μαγικό περιεχόμενο, που συνδέονται με συγκεκριμένη εποχή του κύκλου του χρόνου και του θρησκευτικού κύκλου. Υπάρχουν δρώμενα στην καρδιά του χειμώνα (Δωδεκαήμερο), δρώμενα της άνοιξης (Αποκριάς, Πασχαλινά, Μαγιάτικα), δρώμενα του φθινοπώρου (Λειδινός κ.ά.). Αποτελούν εκδηλώσεις των αγροτικών και ποιμενικών πληθυσμών και αποβλέπουν κατά κύριο λόγο στον εξευμενισμό των απροσδιορίστων φυσικών και υπερφυσικών δυνάμεων που επηρεάζουν τη βλάστηση και την καρποφορία της γης. Για το λόγο αυτό διατρέχουν όλες τις ανάλογες κοινωνίες και δεν επηρεάζονται από τις θρησκευτικές αντιλήψεις των συστηματικών Θρησκειών. Η αρχή τους χάνεται στο χρόνο και οι πανανθρώπινοι συμβολισμοί τους έχουν ενσωματωθεί στις θρησκευτικές τελετές πολλών λαών. Βεβαίως οι τελετές αυτές, με γονιμικό και ευετηρικό (ευ+ έτος =καλός χρόνος, καλοχρονιά) χαρακτήρα, με την πάροδο του χρόνου και την προαγωγή της ορθολογικής σκέψης και στην λαϊκή κοσμοθεωρία, έχουν χάσει το συμβολισμό τους και αποτελούν πλέον αφορμές για συλλογική διασκέδαση και ευωχία.

Ειδήσεις