~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Το Βιδιάκι, μέσω της έκθεσης ζωγραφικής της Πηνελόπης Τσουκαλά - Γεωργάκα, με τίτλο: "Στις όχθες του Ερυμάνθου"…





Το 2015 έκανα την ωραιότερη διαδρομή της ζωής μου. Ταξίδεψα με την ψυχή, τα πινέλα και τα υπέροχα χρώματα υδατογραφίας, στον τόπο γεννήσεως μου, το Βιδιάκι, μέσω της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο:

Στις όχθες του Ερυμάνθου
Περιδιαβαίνοντας πλάι στα ορμητικά νερά
φερμένα από πηγές ταλέντου, γνώσης
αντίκρισε καθρέφτισμα χρωμάτων
φύση ευειδής, έργο έλευσης θεϊκής
εμφύσησε συλλογισμούς απέραντους
γεμάτους ευτυχία, πάθος, πλήρεις χυμών
μες στα άνθη, τα δέντρα τα πουλιά
κι ο ήχος τους ανακινούσε αναμνήσεις
ζωής αέναης, αλλοτινής…
Άραγε απέναντι τι να βρισκόταν
στην άλλη πλευρά του ποταμού
Καλύτερα θαρρώ η φαντασία να το πλάσει
με χέρια νοερά, σαν πινελιές ενθύμησης
στο μέρος εκείνο, το μοναδικό
στις όχθες του Ερυμάνθου…


Το δάσος του χωριού είναι απίστευτης ομορφιάς. Κατάφυτο από τεράστιες ήμερες βελανιδιές, κουμαριές, ρείκια, φτέρες, σφέλαχτα, σπάρτα, πολύχρωμα αγριολούλουδα, την άνοιξη είναι πραγματικά ένας παράδεισος. Το ποτάμι με τα ορμητικά νερά του συμπληρώνει το ιδανικό τοπίο.
Νιώθω τυχερή που γεννήθηκα εδώ. Αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε την περιοχή για να το δείτε κι εσείς. Αυτόν τον τόπο, δυστυχώς, κάποιοι θέλουν να τον καταστρέψουν φτιάχνοντας υδροηλεκτρικό εργοστάσιο με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον.
Το σχολείο του χωριού, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, έκλεισε φέτος τα100 του χρόνια Είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Δυστυχώς, δεν λειτουργεί πια όπως και τόσα άλλα σχολεία λόγω ελλείψεως μαθητών. Τον Αύγουστο του 2014, 32 χρόνια μετά, αποφασίσαμε να ανοίξει το σχολείο, να μπουν τα παιδιά και να ζωγραφίσουν. Αφού μιλήσαμε γενικά για ζωγραφική, ύστερα πήραν πινέλα και μπογιές  δημιουργώντας  με κέφι και ενθουσιασμό. Τους ζήτησα και μια δεύτερη ζωγραφιά να την έχω για να τα θυμάμαι. Μεγάλη η συγκίνηση σε γονείς , γιαγιάδες και παππούδες βλέποντας το σχολείο να γεμίζει φωνές και γέλια ύστερα από τόσα χρόνια. 


Θυμήθηκαν παλιότερες εποχές και περιστατικά ενώ μερικοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Ένα χρόνο αργότερα. τον περασμένο Αύγουστο, το σχολείο μετατράπηκε σε χώρο πολιτισμού.  Έτσι φιλοξένησε και την έκθεση. Υπήρχε ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων. Επιθυμία όλων είναι να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις και το σχολείο να γίνει πολιτιστικό κέντρο. Με έκπληξή μου διαπίστωσα πως οι υδατογραφίες μου είχαν ζωηρέψει κάτω από το πλούσιο αρκαδικό φως. Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη που τα έργα έφτασαν στον προορισμό τους. Στα εγκαίνια, ο συγχωριανός μου Γιώργος Κολιόπουλος  (εκτός της αμέριστης βοήθειάς του) είχε μία έκπληξη για μένα.  Έφερε τον νεαρό βιολιστή Δημήτρη Κυριακόπουλο που την υπέροχη μουσική του απολαύσαμε  όλοι.  Η Θεοδώρα Ροτζοβά επίσης απήγγειλε το ποίημα με απίστευτο συναίσθημα. Χάρηκα πολύ όταν ο δάσκαλός μου κος Κωνσταντίνος Κηπουρός, 93 ετών, μου έσφιξε το χέρι λέγοντας  πως τα απλά συγχαρητήρια είναι πολύ λίγα. 


Είναι Βιδιακίτης και συγγραφέας του βιβλίου: Βιδιάκιο Γορτυνίας, η γενέτειρά μου.  H έκθεση έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο όταν ένα νεαρό ζευγάρι που μένει μόνιμα στο  χωριό είδε για μία ακόμη φορά τα έργα μου κι αποχώρησε αγκαλιασμένο από την αίθουσα. Ευχαριστώ πολύ όλους τους επισκέπτες που με τίμησαν με την παρουσία τους κι όσους συνέβαλλαν για την πραγματοποίηση της έκθεσης , ιδιαίτερα τον αγαπημένο μου φίλο Αναστάσιο Σεντονά για το ποίημά του, που με συγκίνησε βαθύτατα. 
Τον σύλλογο των απανταχού Βιδιακιτών για την ολόπλευρη στήριξή τους. Την επιχείρηση Αρκαδιανή, το κτήμα Σπυρόπουλου, την επιχείρηση Οικοφάρμα για τις ευγενικές τους χορηγίες. Επίσης την εφημερίδα σας Αρκαδικό Βήμα για την δημοσίευση της είδησης. 
Επόμενο θέμα ζωγραφικής η Αρκαδία του χτες. Γι αυτό λοιπόν και ζητώ αντίγραφα παλιών φωτογραφιών που θα μπορούσα να αναπαραστήσω καλλιτεχνικά, όπως εικόνες από τα χωριά μας, όργωμα, αλώνισμα, φούρνισμα, διάβασμα με λάμπα πετρελαίου και πολλές άλλες. Όποιος μπορεί και θέλει ας με βοηθήσει.

~~~~~~~~~~~~~
Βιογραφικό

Η Πηνελόπη Τσουκαλά Γεωργάκα γεννήθηκε στο Βιδιάκι Αρκαδίας. Από το 1984 έως το 2006 διατηρούσε το δικό της εργαστήρι ζωγραφικής στην Πλάκα. Όλα αυτά τα χρόνια δημιούργησε πολλές κι ενδιαφέρουσες δουλειές αξιοποιώντας διάφορα υλικά και ποικίλες τεχνοτροπίες. Έχει κάνει μία ατομική έκθεση στην Art10Gallery με υδατογραφίες, με τίτλο Χρώματα Ψυχής. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Φιλοτεχνεί και κοσμήματα. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Νίκος Ξυδάκης, Φιλάνθη... Η κόρη της Καρύταινας!





Το τραγούδι "Η κόρη της Καρύταινας", περιλαμβάνεται στο έργο του Νίκου Ξυδάκη "Κάϊρο, Ναύπλιο, Χαρτούμ" 1989, σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη. Η Καρύταινα είναι χωριό της Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας. Είναι χτισμένη σε κορυφή λόφου γύρω από το μεσαιωνικό κάστρο. Βρίσκεται στο χώρο της αρχαίας Βρένθης.
Διακρίνεται ιδιαίτερα για τον μεσαιωνικό της χαρακτήρα που της προσδίδουν τα σπίτια, το κάστρο και οι βυζαντινού ρυθμού εκκλησίες. Είχε ακμάσει το 13ο αιώνα επί φραγκοκρατίας, καθώς ήταν πρωτεύουσα μίας από τις βαρονίες των Φράγκων. Στη γαλλική παραλλαγή του Χρονικού του Μορέως αναφέρεται ως Caraintaine. Τα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας, την βαρονία της την κατείχε η οικογένεια των Ντε Μπρυγιέρ. Μάλιστα, ο Ούγος Ντε Μπρυγιέρ οχύρωσε τον λόφο δίπλα στην πόλη, εκεί όπου υπήρχαν τα ερείπια της αρχαίας Βρένθης. Το εντυπωσιακό και ισχυρό κάστρο της Καρύταινας προσέδωσε στην πόλη στρατηγική σημασία και την ασφάλισε αποτελεσματικά. Αργότερα, η Καρύταινα πέρασε στην εξουσία του Δεσποτάτου του Μορέως και πιο μετά σ' αυτήν των Οθωμανών, το 1461. Στην τουρκοκρατία παρέμεινε σημαντικό εμπορικό κέντρο, που κατέλαβαν το 1821 οι Έλληνες. Το 1826 χρησιμοποίησε ο Κολοκοτρώνης το κάστρο της ως ορμητήριο κατά του Ιμπραήμ και ως καταφύγιο των γυναικών και των παιδιών.
Σημείωση: Δημήτρης Τσαρμπόπουλος γεννήθηκε το 1924 στην Καρύταινα Αρκαδίας από τον Γιάννη Δημ. Τσαρμπόπουλο και την Σταυρούλα Αντ. Μπακογιάννη. Εκτελέστηκε, σε ηλικία 17 ετών, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το 1941, στον Άγιο Φλώρο Μεσσηνίας.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ





Η Ασκητική είναι ένα κείμενο σχετικά σύντομο, πολύ συμπυκνωμένο, που εκφράζει τη μεταφυσική πίστη του Καζαντζάκη. Ο ίδιος το θεωρούσε «το σπόρο απ όπου βλάστησε όλο το έργο του˙ ότι κι αν έγραψε είναι σχόλιο, illustration της Ασκητικής». Τη χαρακτήρισε ακόμη σαν «ένα βιβλίο mystique οπού διαγράφει τη μέθοδο ν ανέβει η ψυχή από κύκλο σε κύκλο, ώσπου να φτάσει στην ανώτατη επαφή. Οι κύκλοι είναι πέντε: Εγώ, Ανθρωπότητα, Γη, Σύμπαν, Θεός». Η στερνή μορφή της θεωρίας είναι η «Πράξη» και ο τελευταίος αναβαθμός του λυτρωτικού ανήφορου είναι η «Σιγή». Το έργο έχει ένα ύφος στιβαρό, πλαστικό και παρά το μεταφυσικό του περιεχόμενο μια δροσιά που του δίνει τη χάρη του λογοτεχνήματος.
Τρεις φορές προτάθηκε ο Καζαντζάκης για το Βραβείο Νόμπελ. Την πρώτη απ' την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, που τον έχει Πρόεδρο, έχοντας συνυποψήφιό του τον Άγγελο Σικελιανό. Επίσης δυο φορές προτάθηκε, το 1952 και 1953, απ' τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών, ποτέ, όμως, απ' την Ακαδημία της Αθήνας. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO, αναλαμβάνοντας ως αποστολή, την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο την γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών.
Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του[2]. Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας.


Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Κατερίνα Γώγου «3 Κλικ Αριστερά»

ΠΟΙΗΣΗ

Κατερίνα γώγουΚατρίνα Γώγου: Φιγούρα βιαστική, μοναχική της οδού Πατησίων. Εικόνα μουντή ξεχασμένη στα βάθη πια του χρόνου. Τι απομένει; Το κενό; το Τίποτα; Λίγες λέξεις από τα ποιήματα της να τη θυμίζουν, οι παλιές ταινίες της, η απαγγελία στην «Παραγγελιά» έργο κινηματογραφικό του Παύλου Τάσιου συζύγου της τότε. Χάθηκαν και οι δύο και η μικρή Μυρτώ – Αλίκη που της διάβαζε κάθε βράδυ την Ιστορία της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων». Ιστορίες παλιές, «νιτερέσα» ξεχασμένα. Και η «Σκόνη του Χρόνου» σηκώνεται – κουρνιαχτός, που όλα τα σκεπάζει.

Αυτός εκεί
ό συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι’ αυτό και 
ή συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε 
σ’ έναν αόριστο θάνατο.
ΤΡΟΙΑΣ 35α
Το σπίτι μου όπως και το δικό σας
μπαίνει στα σπίτια των άλλων ανθρώπων
έτσι στενοί πού είναι οι δρόμοι
έτσι πολλοί πού είναι οι άνθρωποι.
Είναι φορές κολλητά όπως ζούμε
πού θαρρώ πώς κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι
πλένουμε τα δόντια μας με το ίδιο βουρτσάκι
και τρώμε το ίδιο φαΐ.
Μόνο πού όταν φεύγετε
αφήνετε τα πιάτα σας άπλυτα
δεν εξηγείται αλλιώς
έτσι βρώμικος πού είναι πάντα ό νεροχύτης.
Δεν πειράζει όμως.
Και κάνω ό,τι μπορώ
για να σάς δείξω πόσο σάς αγαπάω.
Γι’ αυτό κολλάω το μουστάκι
και βγαίνω με τη βεντάλια στη βροχή.
Για να γελάσουν τα παιδιά σας.
Μονάχα σάς παρακαλώ μην μάς κουτσομπολεύετε.
Κι αφήστε τη δική μου τη Μυρτώ ήσυχη.
Έτσι γεννήθηκε.
Λυπημένη.

______________
*ΑΠΌ ΤΟΝ:  

Ειδήσεις