~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2018

Μόνιμη στέγη βρήκε το αρχείο του Νίκου Γκάτσου (1911-1992) στη Βιβλιοθήκη του Χάρβαρντ, στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης

    βιβλία......    
Μόνιμη στέγη βρήκε το αρχείο του Νίκου Γκάτσου
Ο Νίκος Γκάτσος, με το χαρακτηριστικό του βλέμμα.

γράφει ο Δημήτρης Αθηνάκης *   

Μόνιμη στέγη βρήκε το αρχείο του σπουδαίου ποιητή και στιχουργού Νίκου Γκάτσου – μία στέγη με πόρτες ανοικτές. Η Βιβλιοθήκη του Χάρβαρντ, στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, διαθέτει πλέον έναν σπουδαίο θησαυρό, όπως εξάλλου ανακοίνωσε το περίφημο ίδρυμα στην ιστοσελίδα του. Αποτελεί μία ιδιαίτερης σημασίας προσθήκη στη συλλογή της Βιβλιοθήκης, αφού θα ρίξει περισσότερο φως στη νεοελληνική λογοτεχνία αλλά και στην εξέλιξη του ευρύτερου ελληνικού πολιτισμού του 20ού αιώνα, διατιθέμενη παράλληλα για έρευνα σε φοιτητές και επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο.


Στη Βιβλιοθήκη του Χάρβαντ, όπως ανακοινώθηκε χθες, Δευτέρα, αργά το βράδυ ώρα Ελλάδος, περιέρχονται, μεταξύ χειρογράφων, δακτυλόγραφων, σημειωματαρίων, αλληλογραφίας, βιβλίων, φωτογραφιών και ηχογραφήσεων:

• Δεκαοκτώ επιστολές από τον Οδυσσέα Ελύτη (που κυμαίνονται από τρεις έως 25 σελίδες),
• Καρτ-ποστάλ 50 ετών από την καλή του φίλη και δημοφιλή διεθνώς ερμηνεύτρια Νάνα Μούσχουρη,
• Αλμπουμ με υπογραφές των συνθετών,
• Κασέτες με τίτλο «Τραγούδια εν εξελίξει»,
• Το σενάριο του «America» της Ελία Καζάν (με σχολιασμούς του Καζάν) και
• Σχολιασμένα δακτυλόγραφα των Γιώργου Σεφέρη, Archibald MacLeish, Desmond O’Grady και Charles Haldeman.

Ο Παναγιώτης Ροϊλός, καθηγητής στην έδρα «Γιώργος Σεφέρης» Νεοελληνικών Σπουδών και καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Χάρβαρντ, ανήκε σε εκείνους που υποστήριξαν την απόκτηση του αρχείου του ποιητή: «Ο Νίκος Γκάτσος ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της ευρωπαϊκής αβάν-γκαρντ. Το μακροσκελές ποίημά του “Αμοργός”, που δημοσιεύθηκε το 1943, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών και των συμμάχων τους, χαρακτηρίστηκε αυθωρεί από κριτικούς και ποιητές εμβληματικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού.

Πρώτη γραφή της «Αμοργού»

Το αρχείο του Γκάτσου είναι ένα σημαντικό απόκτημα για τα αρχεία του Χάρβαρντ σχετικά με τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, αλλά είναι επίσης σημαίνουσα προσθήκη για τη μοναδική συλλογή ελληνικής λογοτεχνίας και πολιτισμού του πανεπιστημίου. Δεν χωρεί σε λόγια η δυνάμει εκπαιδευτική και ερευνητική αξία του αρχείου για διάφορα επιστημονικά πεδία, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής και εν γένει ευρωπαϊκής πολιτισμικής Ιστορίας, της συγκριτικής λογοτεχνίας, της ελληνικής λογοτεχνίας και των σπουδών μετάφρασης».

Ο Νίκος Γκάτσος (1911-1992), ο ποιητής που συνδύαζε μοναδικά τον υπερρεαλισμό, τον συμβολισμό και το λαϊκό τραγούδι, ως ένας εκ των δημιουργών που επηρέασαν όσο λίγοι τη μεταπολεμική γενιά και όλες τις επόμενες, ο ανατόμος της απώλειας αλλά και της ελπίδας, ανοίγεται, πλέον, στο διεθνές ειδικό και ευρύτερο κοινό. Η αίσθηση της σκέψης, της γλώσσας (για την οποία ο Γιώργος Σεφέρης, μάλιστα, έλεγε ότι είναι η μοναδική που ζηλεύει), της ματιάς του, που διαπερνούσε τον –ελληνικό και ευρωπαϊκό– 20ό αιώνα, τα ποιήματα, τα τραγούδια (με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξαρχάκο, μεταξύ πολλών άλλων) και οι μεταφράσεις του (δύσκολο να ξεπεράσεις τον Λόρκα ή τον Στρίντμπεργκ του) υπήρξαν μία διαδρομή προς την κατανόηση της ελληνικότητας και του Ελληνα εντός ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.


Γκάτσος, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης. (Αρχείο Αγαθής Δημητρούκα)

Ενα ανεκτίμητο κομμάτι όλων αυτών θα έχει πλέον στη διάθεσή του το διεθνές κοινό, έπειτα από την επίμονη προσπάθεια των Rhea Lesage (υπεύθυνης του τμήματος Ελληνικών Σπουδών της Βιβλιοθήκης) και Leslie Morris (επιμελήτριας στην έδρα «Γκορ Βιντάλ» Σύγχρονων Βιβλίων και Χειρογράφων της Βιβλιοθήκης Houghton, που επιφορτίζονται με τη διαφύλαξη του αρχείου για τις επόμενες γενεές.


Υπενθυμίζεται ότι, προ μηνών, κυκλοφόρησε η οριστική έκδοση των τραγουδιών του Νίκου Γκάτσου, από την κληρονόμο και επιμελήτρια του έργου του Αγαθή Δημητρούκα, η οποία, σε συνέντευξή της στην «Κ», είχε αφηγηθεί: «[Ο 20ός αιώνας] Ηταν ένας οδυνηρός αιώνας. Ο αιώνας των αντιθέσεων και των αντιφάσεων, του φωτός και του σκότους. Αυτόν τον αιώνα έζησε ο Νίκος. Φοβόταν και έπαιρνε θάρρος ταυτόχρονα. Εβρισκε το φως στην τέχνη του, του έδινε τη σοφία, την καρτερικότητα αλλά και την απαισιοδοξία. Σαν όλους τους ποιητές, βίωνε έναν οδυνηρό 20ό αιώνα, με τα σκοτάδια του: πολέμους, ορφάνια, φόβο για το μέλλον. Θυμηθείτε την “Ελλαδογραφία”: Χτυπάτε της οργής προφήτες/ καμπάνα στην Καισαριανή/ να ’ρθούν απόψε οι Διστομίτες/ να ’ρθούν κι οι Καλαβρυτινοί/ με σπαραγμό κι απελπισία/ για τη χαμένη τους θυσία».



Από την παρουσίαση της «Επιστροφής» (1970), απόντος του Χατζιδάκι, ο οποίος έλειπε σε ταξίδι στην Αμερική. Από αριστερά: Δήμος Μούτσης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, Νίκος Γκάτσος, Δήμητρα Γαλάνη. (Αρχείο Αγαθής Δημητρούκα)

~~~~~~~~~~~~~
    ΣΧΟΛΙΑ:   

Πάνος Αϊβαλής Το θεωρώ θλιβερό ότι αφήσαμε έναν πραγματικό θησαυρό όπως αυτό το Αρχείο Νίκου Γκάτσου που είναι ένα κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου και το αφήσαμε να δραπετεύσει σε άλλη γη και άλλα μέρη.... αυτή είναι η πραγματική μας ένδεια....
~~~~~~~~~~~~~
Πάνος Αϊβαλής ....θα το χαρακτήριζα λεηλασία και αρπαγή.... παλαιότερα άρπαζαν αρχαία και ό,τι άλλο έβρισκαν ως σύγχρονοι πειρατές.... σήμερα μας αρπάζουν ολόκληρα κομμάτια από την ιστορία μας, όπως αυτό, το "Αρχείο του ποιητή Νίκου Γκάτσου" που έφυγε με κάθε "επισημότητα" πέραν του Ατλαντικού..." και μεταξύ άλλων να μας χαροποιεί το γεγονός ότι βρήκε μόνιμη στέγη!!......... και για την ιστορία, ο Νίκος Γκάτσος το έφερε βαρέως που όταν ήταν δέκα χρονών έχασε τον πατέρα του όταν έφυγε μετανάστης στην Αμερική και λίγο πριν φτάσει στη Νέα Υόρκη αρρώστησε και πέθανε πάνω στο πλοίο με αποτέλεσμα ο καπετάνιος να τον ρίξει στη θάλασσα. Αυτό το γεγονός είχε σημαδέψει τον ποιητή μας για την υπόλοιπη ζωή του ως μια μόνιμη θλίψη για την απώλεια του αγαπημένου του πατέρα....
~~~~~~~~~~~~~

_____________
* από την εφημερίδα "Η Καθημερινή" 12.06.2018

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

[ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ (1860-1926) - Από την Αρκαδία που γεννήθηκε στην Ύδρα

Dionisis Vitsos
ΑΘΗΝΑ


άποτε, που οι φιλολογικοί καυγάδες μας με τον Ξενό­πουλο είχανε φτάσει στο οξύτερο σημείο, με ρώτησε ο Χορν:
«Ας υποθέσουμε πως παίζεται απόψε σ’ ένα θέατρο για πρώτη φορά το έργο του τάδε φίλου σου συγραφέα και σ’ ένα άλλο θέατρο ένα έργο του Ξενόπουλου και σε υποχρεώνουνε να πας σ’ ένα από τα δυο. Σε ποιο θέατρο θα πας;»
«Φυσικά σε κείνο που θα παιχτεί το έργο του Ξενόπουλου».
«Μα εσύ θα του το βρίσεις την άλλη μέρα στο «Νουμά»!
«Τι σημαίνει!... αυτά είναι τα οικογενειακά μας!...»"
~~~
"Κι έτσι για να ’ρθουμε σε γεγονότα, κάποτε που παιζότανε στο θέατρο «Κυβέλης» ένα μονόπραχτο δράμα μου "Το μαύρο χέρι", όταν τέλειωσε η παράσταση, ήρθε στα παρασκήνια και μου είπε, μπροστά στο Θεοδωρίδη, Καλομοίρη και άλλους, σφίγγοντας μου το χέρι:
«Λυπάμαι, αλιτήριε, που κάνεις όμορφα έργα και δεν μπορώ να σε βρίσω, όπως το λαχταρώ...»
«Όπως κι εγώ λυπάμαι, Γρηγόρη, που κάνεις άσκημα έργα και δεν μπορώ να σε παινέσω, όπως το ’θελα...»
Στο διάλογο αυτό, βρίσκεται όλο το μυστικό της πολύχρονης φιλολογικής γκρίνιας που ξετυλίχτηκε τελευταία σε φιλία φιλολογική".
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ:
 "ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ"
~~~

[ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ (1860-1926). Διδάκτωρ της Ιατρικής, που την εγκατέλειψε για να γίνει λογοτέχνης, δημοσιογράφος, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας. Κυρίως όμως εκδότης του ΝΟΥΜΑ, περιοδικού που στήριξε τη Δημοτική γλώσσα. 
Από την Αρκαδία που γεννήθηκε στην Ύδρα.
Επιθυμούσε πολύ να είναι ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, δεν τα κατάφερνε όμως λόγω της παρουσίας του κατά πολύ καλύτερού του Γρηγόριου Ξενόπουλου, τον οποίο "έθαβε" στις θεατρικές κριτικές του.
Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών].

Ειδήσεις