του Φίλιππου Νικολόπουλου
Η Αρκαδία τον τελευταίο καιρό έχασε έναν
εκλεκτό λογοτέχνη της :το φίλο Δημήτρη Τσολομήτη απ’τον Κοσμά Κυνουρίας.Ο
Δημήτρης Τσολομήτης , πέρα απ’το άλλο λογοτεχνικό του έργο, τίμησε αρκούντως με
τη γραφίδα του την ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Κοσμά Κυνουρίας , απ’ τον οποίο
εμπνεόταν όχι μόνο για κείμενα και μελέτες που αναφερόντουσαν σ’ αυτόν , αλλά
και για την ευρύτερη λογοτεχνική του δουλειά.
Η ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν η μεγάλη του
αγάπη . Έγραψε για την ιστορία της , για την κοινωνία της και τα επαγγέλματα
της , για τα συγκλονιστικά γεγονότα που
τη σημάδεψαν. Μακάρι κάθε τόπος να είχε μια άξια λογοτεχνική πέννα, όπως εκείνη
του Δ.Τ., ν’ αναδείξει τη δική του ιστορία και πολιτισμό. Και υπάρχουν πράγματι
τοπικές ιδιαιτερότητες , ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου, που έχουν τη
δική τους αξία και σημασία και δίκαια αναζητούν την ανάδειξη τους σ’ επίπεδο επίσημης ιστοριογραφίας και συγγραφής. Ο πλούτος του επί μέρους «τοπικού» συνεισφέρει στο συνολικό πολιτισμικό πλούτο
του «εθνικού» και «παγκόσμιου» και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να ισοπεδώνεται
στο όνομα μιας ομοιομορφοποιημένης( δήθεν) εκσυγχρονιστικής αντίληψης, που
προωθεί δυστυχώς η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Οι επί μέρους τόποι( και ιδιαίτερα εκείνοι της πανάρχαιας Αρκαδίας) έχουν τη δική τους πολύτιμη μνήμη που πρέπει
να διατηρείται και να εκφράζεται.
Δημήτρη η Αρκαδία πάντα θα σε θυμάται και θα
σε τιμά .