~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2018

Η Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας

Στη βιβλιοθήκη στην Ανδρίτσαινα βρίσκεται η ιδιόχειρη επιστολή του Νικολόπουλου που απευθύνεται στους «Ανδριτζανίτες, τους φίλους και αδελφούς και συμπατριώτες μυριοπόθητους».

Ο ίδιος σύλλογος δημιούργησε και το εργαστήριο συντήρησης των βιβλίων μέσα στον χώρο της βιβλιοθήκης, το οποίο λειτουργεί με την αποκλειστική χρηματοδότησή του.
Στο κέντρο της αίθουσας βρίσκεται η ιδιόχειρη επιστολή του Αγαθόφρονος Νικολόπουλου που απευθύνεται στους «Ανδριτζανίτες, τους φίλους και αδελφούς και συμπατριώτες μυριοπόθητους», με την οποία ο συλλέκτης ανακοίνωνε το 1838 στον τότε δήμαρχο Ανδρίτσαινας την πρόθεσή του να δωρίσει τη μεγάλη του συλλογή και να έρθει στον τόπο του πατέρα του για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτή η μέρα όμως έμελλε να μην έρθει ποτέ. Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος γεννήθηκε, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το 1786 στη Σμύρνη όπου και έζησε τα νεανικά του χρόνια. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Ανδρίτσαινα, την οποία όμως εγκατέλειψε μετά τα Ορλωφικά. Από νωρίς φαίνεται η κλίση του Κωνσταντίνου για τα γράμματα και το 1804 ταξιδεύει στο Βουκουρέστι, κοιτίδα του παροικιακού ελληνισμού, για σπουδές και στα 20 του χρόνια καταφέρνει και δημιουργεί την πρώτη του συλλογή με 110 τίτλους. Δεν του φτάνει όμως το Βουκουρέστι και ονειρεύεται να πάει στην κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, το Παρίσι. Αρχίζει μια αλληλογραφία με τον Κοραή παρακαλώντας να τον προσλάβει ως γραμματέα του για να σπουδάσει. Ο Κοραής αρνείται και ο νεαρός συλλέκτης πληρώνει τα ναύλα και φτάνει στο Παρίσι σχεδιάζοντας μια σύντομη παραμονή. Η ζωή, όμως, τα έφερε αλλιώς και η παραμονή του παρατείνεται για 35 χρόνια.
Στο Παρίσι η ζωή για τον Ελληνα συλλέκτη δεν είναι εύκολη, καθώς η δουλειά του στη βιβλιοθήκη της Γαλλικής Ακαδημίας του αποφέρει ένα πενιχρό εισόδημα που φτάνει για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του το ξοδεύει σε αγορές βιβλίων. Το 1813 φτάνει κοντά στον θάνατο, καθώς αρρωσταίνει από τις στερήσεις και το πένθος για τον θάνατο του πατέρα του. Ωστόσο, ανακτά τις δυνάμεις του και συνεχίζει να εμπλουτίζει τη συλλογή του και με ξενόγλωσσα σπάνια βιβλία που βρέθηκαν στο εμπόριο από τις δημεύσεις και εκποιήσεις περιουσιών Γάλλων αριστοκρατών και μοναστηριών. Στο διάστημα αυτό, ο Νικολόπουλος υπήρξε κριτικός, μουσικοσυνθέτης, κειμενογράφος, ιστοριοδίφης, ενώ με τα άρθρα του προσπαθεί να αφυπνίσει τον ελληνισμό και γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Παραμένει φτωχός, με κακή υγεία και παραμελεί την εμφάνιση του για χάρη των βιβλίων του.
Τα βιβλία του Αγαθόφρονος ταξίδεψαν στην Ελλάδα το 1840 και κατέληξαν στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στην Ανδρίτσαινα. Εμειναν εκεί για 35 χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί η βιβλιοθήκη.
Ο τέτανος
Το 1838 αποφασίζει να δωρίσει τη συλλογή του στη γενέτειρα του πατέρα του και γι’ αυτό επιθεωρεί, καθαρίζει και καταγράφει όλα τα βιβλία του υπογράφοντας στις ετικέτες τους με το ψευδώνυμό του, «Αγαθόφρων» Νικολόπουλος. Η αγάπη του για τα βιβλία, όμως, απέβη μοιραία. Το καλοκαίρι του 1841, ενώ έχει προετοιμάσει τη μεταφορά της συλλογής του στην Ανδρίτσαινα, τίναξε τη σκόνη από τα κιβώτια συσκευασίας και έκοψε το χέρι του βαθιά σε ένα μεταλλικό εξόγκωμα. Η πληγή, που σήμερα δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, μολύνθηκε, του προκάλεσε υψηλό πυρετό και πέθανε ύστερα από λίγες μέρες από τέτανο.
Τα βιβλία του Αγαθόφρονος ή τουλάχιστον ένα μέρος από αυτά (ο κατάλογός τους εξαφανίστηκε) ταξίδεψαν στην Ελλάδα το 1840 και αφού δεσμεύθηκαν μέχρι να πληρωθούν τα ναύλα τους στο λιμάνι του Ναυπλίου κατέληξαν στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στην Ανδρίτσαινα. Εκεί έμειναν για 35 χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί η βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονται σήμερα μαζί με τη συλλογή Καλλιανιώτη και χειρόγραφα οπλαρχηγών της Επανάστασης του 1821. Ο Νικολόπουλος πέθανε μόνος, καθώς δεν είχε οικογένεια, τα «παιδιά» του όμως, τα πολύτιμα βιβλία του, θα τα γνωρίσουμε σε μια μεγάλη έκθεση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.

____________

Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

Η Δολοφονία του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου του 1936 εκτελέστηκε από τους εθνικιστές του Φράνκο

ΠΟΙΗΣΗ

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Στις 19 Αυγούστου του 1936 εκτελέστηκε από τους εθνικιστές του Φράνκο ο σπουδαίος Ισπανός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ήταν 38 ετών και η χώρα του βίωνε τις πρώτες μέρες του Εμφυλίου Πολέμου, που κράτησε ως το 1939. Έργα του, όπως το Σπίτι της Μπερνάντα ΆλμπαΓέρμα και Ματωμένος Γάμος έχουν κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση κι έχουν ανέβει επανειλημμένα και στη χώρα μας. Το μείζον ποιητικό του έργο Ρομανθέρο Χιτάνο(Ρομανσέρο Γκιτάνο, όπως είναι γνωστό στα ελληνικά) έχει μεταφρασθεί (εν μέρει) από τον Οδυσσέα Ελύτη και έχει μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ο τάφος του Λόρκα δεν βρέθηκε ποτέ και αποτελεί ένα μυστήριο μέχρι σήμερα. Πολλοί ερευνητές υποθέτουν ότι πρέπει να είναι θαμμένος στον τόπο της εκτέλεσής του στα περίχωρα της Γρανάδας. Οι μέχρι τώρα ανασκαφές δεν έχουν αποδώσει. Στα τέλη του 2008 ο γνωστός Ισπανός δικαστής Μπαλτάθαρ Γκαρθόν άνοιξε το φάκελο Λόρκα και προχώρησε στις αναγκαίες ανακριτικές πράξεις για τη διαλεύκανση της δολοφονίας του.
Άλλωστε έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς διάφορες θεωρίες για τα κίνητρα που όπλισαν το χέρι των εκτελεστών του. Η κρατούσα άποψη υποστηρίζει ότι ο Λόρκα δολοφονήθηκε από φαλαγγίτες του Φράνκο, που δεν του συγχώρησαν τη συμπόρευσή του με το κυβερνόν Λαϊκό Μέτωπο (σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αναρχικοί).
Στον αντίποδα, έχει διατυπωθεί η θεωρία ότι τα κίνητρα της εκτέλεσής του μπορεί να μην ήταν αμιγώς πολιτικά. Η δεδηλωμένη ομοφυλοφιλία του είχε ενοχλήσει πολλούς στη συντηρητική Ανδαλουσία και περισσότερο κάποιους συγγενείς του, που επιζητούσαν ένα τρόπο να ξεπλύνουν το οικογενειακό όνειδος. Όσοι ακολουθούν αυτή τη θεωρία στηρίζουν την άποψή τους και στο γεγονός ότι ο Λόρκα δεν είχε κομματικές συμπάθειες και διατηρούσε φιλίες με πρόσωπα και από τις δύο παρατάξεις, όπως με τον αρχηγό των φαλαγγιτών Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, με τον οποίο συνήθιζε να γευματίζει κάθε Παρασκευή.


_____________
https://www.sansimera.gr/articles/661

Ειδήσεις