ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ. Διακρίνονται, από αριστερά, οι Γεώργιος Σουρής, Μπάμπης Άννινος και Γεώργιος Δροσίνης. Όρθιοι δεξιά, ο Νικόλαος Επισκοπόπουλος και ο Ανδρέας Καρκαβίτσας

Dionisis Vitsos

ΑΘΗΝΑ

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΜΠΟΥΚΕΤΟ" με την είδηση

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1891, ο ποιητής Γεώργιος Σουρής, έκανε μετακόμιση από την Αθήνα νέο του σπίτι στο Φάληρο.  Κατά τη μεταφορά των επίπλων του, χάθηκε το περίφημο βαλιτσάκι του, το οποίο δεν το αποχωριζόταν ποτέ από πάνω του και περιείχε κομμάτια από το κατά καιρούς έργο του. Έφαγε τον τόπο για να το βρει χωρίς αποτέλεσμα.

Ένα βράδυ, που οι λόγιοι της εποχής ήταν συγκεντρωμένοι στο φιλόξενο σπίτι του, ο Ιωάννης Πολέμης πρότεινε να φέρουν ένα τραπεζάκι, από αυτά που χρησιμοποιούσαν για τις πνευματιστικές συνεδρίες, ώστε να εντοπίσουν το απολεσθέν αντικείμενο. Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία, προφήτευσε ότι το ανεκτίμητο βαλιτσάκι θα βρισκόταν, όπως και πραγματικά συνέβη λίγο αργότερα, αλλά με το μισό περιεχόμενό του.

Ο Ιωάννης Πολέμης είχε το χάρισμα της αυτοΰπνωσης. Χρησιμοποιούσε τη γραφίδα του και ένα φύλλο χαρτιού, αυτοσυγκεντρωνόταν, έπεφτε σε ύπνωση κι έπειτα, με πολύ μεγάλη ευκολία, έγραφε τους στίχους του.

Μια βραδιά, που οι λόγιοι-πνευματιστές της Ελλάδας είχαν συγκεντρωθεί εκ νέου, αποφάσισαν να καλέσουν το πνεύμα της αρχαίας ποιήτριας Σαπφούς, η οποία, με το χέρι του Ιωάννη Πολέμη, έγραψε τα ακόλουθα:

“Το φέγγος της Σελήνης ασημώνει τον θάνατό μου.

Το κύμα της θάλασσας γίνηκε το ερωτικό κρεβάτι μου.

Δεν είδα τη Λέσβο.

Το άστοργο κύμα δεν με μετέφερε εκεί”.

Οι λόγιοι είχαν καλέσει και το πνεύμα του Βίκτωρος Ουγκώ, το οποίο, δια μέσω του Πολέμη, τους μετέφερε τους εξής στίχους:

“Ψυχή αγνή εστάλη από τον ουρανό,

το πυρ εις το κενό απέμεινεν αιθάλη.

Οπόταν επιστρέψεις εις τον χρυσούν σου θρόνον,

να σπλαχνιστείς τον πόνον, όνπερ γεννά η σκέψις.

Θνητέ, θνητέ, μη ζήτει εις των σοφών τα ρήματα.

Τα του Υψίστου κρίματα, όσο Χριστός κηρύττει”.

Ένα βράδυ, ο Ιωάννης Πολέμης καταλήφθηκε από τη διάθεση να εξαφανιστεί υπνωτιζόμενος. Παρακάλεσε, λοιπόν, τους φίλους του να βγουν από τη σάλα του Σουρή, προκειμένου να αυτοσυγκεντρωθεί κι εκείνοι, φυσικά, υπάκουσαν. Δεν πέρασαν, όμως, λίγα λεπτά και ξαφνικά ακούστηκε ο χαρακτηριστικός γδούπος ενός σώματος που πέφτει καταγής. Οι λόγιοι μπήκαν τρέχοντας στη σάλα και βρήκαν τον Πολέμη πεσμένο χάμω, σαν νεκρό.

Μάταια όπως είπε ο Σουρής σ’ έναν δημοσιογράφο, προσπαθούσαν να τον σηκώσουν. Το σώμα του έμοιαζε σαν καρφωμένο στερεά στο πάτωμα. Τότε, πίστεψαν πως η ψυχή του φίλου τους βρισκόταν μακριά από το κορμί του και βάλθηκαν να περιμένουν με ανυπομονησία, ώστε να επιστρέψει.

Όταν ο Ιωάννης Πολέμης συνήλθε, διηγήθηκε στους φίλους του ότι είχε απλώς μεταφερθεί στο σπίτι του και περιέγραψε με περισσή ευκολία και άκρως λεπτομερειακά τι είχε δει εκεί. Την επόμενη ημέρα, οι λόγιοι έσπευσαν να διασταυρώσουν τα λεγόμενα του Πολέμη, "ανακρίνοντας" την αδερφή του, που τους είπε πως λέει αλήθεια κι ότι στο διάστημα της εξαφάνισής του τον είδε η ίδια στο σπίτι τους. 

Ο διακεκριμένος Ψυχίατρος της εποχής, Σίμων Αποστολίδης, όταν ενημερώθηκε για το παραπάνω παράδοξο περιστατικό, ζήτησε να εξετάσει τον Πολέμη. Μετά είπε στους δημοσιογράφους:

“Το περίεργο είναι ότι ο Ιωάννης Πολέμης κατέχεται από αυθυποβολή, ακόμα και εν εγρηγόρσει, πράγμα σπανίως παρατηρούμενο σε υστερικούς. Μα, το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι διατηρεί την ανάμνηση των γινομένων κατά την υπνωτική του κατάσταση, ενώ άλλοι χάνουν εντελώς τη μνήμη, όταν επανέλθουν στη φυσική τους κατάσταση”.

~~~~~~~

[Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 20/11/1930]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
-ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ. Γύρω από το τραπεζάκι διακρίνονται, από αριστερά, οι Γεώργιος Σουρής, Μπάμπης Άννινος και Γεώργιος Δροσίνης. Όρθιοι δεξιά, ο Νικόλαος Επισκοπόπουλος και ο Ανδρέας Καρκαβίτσας.
- Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ