"Κάποτε, που οι φιλολογικοί καυγάδες μας με τον Ξενόπουλο είχανε φτάσει στο οξύτερο σημείο, με ρώτησε ο Χορν:
«Ας υποθέσουμε πως παίζεται απόψε σ’ ένα θέατρο για πρώτη φορά το έργο του τάδε φίλου σου συγραφέα και σ’ ένα άλλο θέατρο ένα έργο του Ξενόπουλου και σε υποχρεώνουνε να πας σ’ ένα από τα δυο. Σε ποιο θέατρο θα πας;»
«Φυσικά σε κείνο που θα παιχτεί το έργο του Ξενόπουλου».
«Μα εσύ θα του το βρίσεις την άλλη μέρα στο «Νουμά»!
«Τι σημαίνει!... αυτά είναι τα οικογενειακά μας!...»"
~~~
"Κι έτσι για να ’ρθουμε σε γεγονότα, κάποτε που παιζότανε στο θέατρο «Κυβέλης» ένα μονόπραχτο δράμα μου "Το μαύρο χέρι", όταν τέλειωσε η παράσταση, ήρθε στα παρασκήνια και μου είπε, μπροστά στο Θεοδωρίδη, Καλομοίρη και άλλους, σφίγγοντας μου το χέρι:
«Λυπάμαι, αλιτήριε, που κάνεις όμορφα έργα και δεν μπορώ να σε βρίσω, όπως το λαχταρώ...»
«Όπως κι εγώ λυπάμαι, Γρηγόρη, που κάνεις άσκημα έργα και δεν μπορώ να σε παινέσω, όπως το ’θελα...»
Στο διάλογο αυτό, βρίσκεται όλο το μυστικό της πολύχρονης φιλολογικής γκρίνιας που ξετυλίχτηκε τελευταία σε φιλία φιλολογική".
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ:
"ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ"
~~~
[ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ (1860-1926). Διδάκτωρ της Ιατρικής, που την εγκατέλειψε για να γίνει λογοτέχνης, δημοσιογράφος, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας. Κυρίως όμως εκδότης του ΝΟΥΜΑ, περιοδικού που στήριξε τη Δημοτική γλώσσα.
Από την Αρκαδία που γεννήθηκε στην Ύδρα.
Επιθυμούσε πολύ να είναι ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, δεν τα κατάφερνε όμως λόγω της παρουσίας του κατά πολύ καλύτερού του Γρηγόριου Ξενόπουλου, τον οποίο "έθαβε" στις θεατρικές κριτικές του.
Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου