Μάγδα Μυστικού-Καραγιαννιώτου
Εικαστικός συντάκτης
Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων
Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος
(ΔΕΣΤΕ-FIGET)
Η αναφορά στο έργο ενός εικαστικού καλλιτέχνη γίνεται για να επισημάνουμε την διαχρονική του δράση, αν έχει δηλαδή βάλει την δημιουργική του σφραγίδα με το να εκφράσει αποτελεσματικά τις γνώσεις τις εμπειρίες και το ταλέντο του.
Στην περίπτωση της Κλειώς Νάτση η σύζευξη του νου και της καρδιάς επισφράγισαν την ωριμότητα του έργου της, το οποίο διακρίνεται για την πρωτοτυπία και την δημιουργικότητα του.
Εν όψει των ανωτέρω ήταν αναμενόμενη η σημαντική παρουσία της Νάτση στον Ελλαδικό χώρο και στο διεθνές στερέωμα της τέχνης.
Στην Θεσσαλονίκη αναγνωρίσθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία από τους παλιούς δασκάλους Πολύκλειτο Ρέγκο, Χρήστο Λεφάκη, Γιώργο Παραλή, Γ. Βακαλό όπως και από ονομαστούς καλλιτέχνες που ζούσαν στην Αθήνα, τους Παπαλουκά, Μπουζιάνη, Τσαρούχη, Σπυρόπουλο, Ζογγολόπουλος, Βασιλείου, και άλλους νεότερους, Καρρά, Τσόκλη, Μυταρά και άλλους, που αγάπησαν την δουλειά της, εξέθεσαν επανειλημμένα μαζί της και ανέπτυξαν φιλία.
Δραστηριοποιείται από πολύ νέα στα εικαστικά δρώμενα κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αποτυπώνοντας το προσωπικό της στίγμα, κι’ αναζητώντας σύγχρονες τάσεις και εκφράσεις.
Οι εξελίξεις της γραφής της μέσα από τις τεχνικές που δοκίμασε και ανέδειξε στα θέματα της, δημιούργησαν τον άξονα για την περαιτέρω ανάλυση του συνολικού της έργου. Σχεδιασμός χρώματα, αποχρώσεις και ψυχολογικές καταστάσεις εναρμονίζονται για το τελικό αποτέλεσμα της πνοής που εισπράττουμε σε διαχρονική βάση.
Η ζωγράφος ισορροπεί στην μοντέρνα έκφραση της τέχνης με βασικές οριογραμμές για την απόδοση ενός ιδιωματικού στυλ ζωγραφικής απαλλαγμένου του συρμού.
Παραδείγματος χάριν Στεφάνια από (Αιγές Βεργίνας) Τοπία στην Χαλκιδική, Κόκκινα μήλα σε μεγέθυνση , Φρούτα σε φρουτιέρα σε σχήμα κυκλαδίτικης Κεφαλής, Άλογα, Ελγίνεια 2003 σειρά σπασμένοι χαρταετοί και άλλα.
Η Κλειώ Νάτση τα καλοκαίρια της εδώ και χρόνια τα περνά στην Κρυοπηγή Χαλκιδικής στο εξοχικό της, που έκτισαν με τον αείμνηστο σύζυγό της Πολιτικό Μηχανικό Γιώργο Νάτση. Αγαπημένος τόπος το κτήμα του ζευγαριού, υπήρξε καταφύγιο τους για ώρες φυγής και αυτοσυγκέντρωσης, ξεγνοιασιάς και χαράς με φίλους και γνωστούς.
Λάτρεψαν την φύση, το βουνό και την θάλασσα, τα οποία άλλωστε αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την δημιουργία έργων που αποτυπώνουν στο πέρασμα του χρόνου την ομορφιά του Χαλκιδικιώτικου χώρου σε όλο του το κάλος. Η γοητεία του τοπίου που αποδίδεται με μαεστρία από την καλλιτέχνιδα η οποία αναλύει τα χρώματα της στην παλέτα της για την τελειότερη χρωματική απόδοση του πίνακα που εκείνη την στιγμή την γοητεύει και την κρατά σε εγρήγορση. Όπως λέει η ίδια υπάρχει μια χημεία μεταξύ του καλλιτέχνη και του αντικειμένου. Πιστεύω ότι είναι αυτό που κάνει να επιτυγχάνεται η απόλυτη έκφραση της εικαστικής της δύναμης.
Τα τοπία στην Χαλκιδική όπως η ίδια μου το ανέφερε είναι η προσωπική της έλξη από το περιβάλλον που κάθε φορά την συγκινεί και γίνεται αιτία για δημιουργία. Το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας συμπλέει με τις καταπράσινες πλαγιές της Χαλκιδικής ενώ εντάσσεται η γη σποραδικά σ’ αυτά.
Η δύνη των χρυσών σιταριών με τα πράσινα χρώματα των δέντρων το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας αποτελεί τη επικοινωνία με το περιβάλλον. Έλκεται από το φως και τα χρώματα που αναδύονται στα τοπία καθώς αυτά μεταβάλλονται χρωματικά ανάλογα με την ώρα και τις εποχές, δημιουργώντας του τόνους που παγιώνει πρώτα στην παλέτα της πριν τα τοποθετήσει στον καμβά, σαν ανάμνηση του χώρου και του χρόνου.
Παλιά σπίτια και φύση που αλλάζουν λόγω χρήσης έχουν εγκλωβιστεί στις ζωγραφικές μαρτυρίες της ζωγράφου με τον σκοπό να ζήσουν στις αναμνήσεις αυτών που τα γνώριζαν αλλά και για τους νεότερους που πρέπει να τα έχουν υπ’ όψιν. Οι αποχρώσεις που μεταχειρίζεται στην δουλειά της, αναδεύουν σκέψεις, μνήμες και συναισθήματα κρατώντας μέσα στον χρόνο την αθανασία των εικόνων που έχει σχεδιάσει ως δείκτες ασφαλείας για την τέχνη του αύριο που ξεμακραίνει συνεχώς από το ζητούμενο της.
Η ίδια λειτουργεί βιωματικά και καταλυτικά σε έναν κόσμο που θέλει να ονειρεύεται και να διαπραγματεύεται την ομορφιά σε όλες τις εκφάνσεις της.
Η Κλειώ Νάτση κόρη του Γιατρού Αλέξανδρου Δημητριάδη και της Μαρίας Μπακιρτσή, παντρεύτηκε τον πολιτικό Μηχανικό και αρχιτέκτονα Γιώργο Νάτση. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη και στον γνωστό ζωγράφο της Θεσσαλονίκης Πολύκλειτο Ρέγκο στη Θεσσαλονίκη και σε σχολές του εξωτερικού (Παρίσι – Μαδρίτη – Βιέννη).
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος και μέλος του Σωματίου – Καλλιτεχνικών Ανταλλαγών και της Διεθνούς Μορφωτικής Ομοσπονδίας.
Συμμετείχε στις εικαστικές διοργανώσεις του Υπουργείου Πολιτισμού στην Ρουμανία το 1969, στη Μπιενάλε Αλεξάνδρειας το 1972 και στη Μόσχα και Κίεβο το 1988. Πήρε μέρος σε εννέα Πανελλήνιες και σε δύο εκθέσεις της UNESCO, στο Παρίσι και το Λονδίνο το 1978. Το 1982 συμμετείχε στο Salon de Comparaisons Grant Palais στο Παρίσι και τον ίδιο χρόνο, με επιλογή της αυστριακής επιτροπής, εκπροσώπησε τη χώρα μας στον ελληνικό μήνα της Βιέννης, στον τομέα “Ελληνική Ζωγραφική” που οργάνωσε το Λαϊκό Πανεπιστήμιο Winner Urania. Συμμετείχε σε περισσότερες από 100 ομαδικές στον ελλαδικό χώρο στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Βραβεύτηκε από την Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος (επιτροπή Γ. Τσαρούχας, Λινός Πολίτης, Μανώλης Ανδρόνικος κ.λ.π.) και δύο φορές από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, Το 1969 απέσπασε το χρηματικό βραβείο του Salon de L’art Libre και το 1973 στο ίδιο Salon, της δόθηκε το Α’ βραβείο αργυρό μετάλλιο. Τον ίδιο χρόνο της απενεμήθη αργυρό μετάλλιο στην Μαδρίτη. Το 1984 εξέθεσε στο πολιτιστικό ίδρυμα Ιωάννης Βελλίδης και το 1987-1988 το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο την τίμησε με αναδρομική έκθεση. Το 1989 στη συνδιοργάνωση της έκθεσης του Δήμου των Παρισίων με τη Δ.Μ.Ο.Γ. που έγινε προς τιμή της απελευθέρωσης για τα 200 χρόνια από την άλωση της Βαστίλης, επιλέχτηκε το έργο της για την αφίσα της έκθεσης και εν συνεχεία βραβεύτηκε με το αργυρό μετάλλιο της πόλης των Παρισίων.
Έχει παρουσιάσει την δουλεία της σε 28 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό .Τα τρία τελευταία χρόνια συμμετείχε σε πέντε σημαντικές εκθέσεις του συλλόγου καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος. Το 2000 ο δήμος Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Δημητρίων για το μιλλένιουμ τις έκανε μεγάλη έκθεση προσωπογραφιών 130 τον αριθμό στις αίθουσες της δημοτικής πινακοθήκης. Το 2007 έγινε μεγάλη αναδρομική έκθεση με 210 έργα της για να εγκαινιάσει ο δήμος Θεσσαλονίκης τις δυο αίθουσες εκθέσεων του καινούργιου πολιτιστικού του κέντρου. Ενώ ακόμη ήταν μαθήτρια στα εκπαιδεύτρια της Σταμ. Βαλαγιάννη, σπούδασε για οχτώ χρόνια φωνητική (όπερα) και πιάνο που όπως λέει η ίδια την βοήθησαν πολύ στην περαιτέρω καλλιέργεια της. Διετέλεσε για πέντε χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδος. Ως εταίρος της Ε.Μ.Σ. συνέγραψε στην έκδοση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της, αναφερόμενη στην εξέλιξη των Εικαστικών Τεχνών. Επίσης δημοσίευσε μελέτες της για την Αμερικανίδα χαράκτρια Λουίζ Νέβελσον για τους Γιώργο Παραλή, Πολύκλειτο Ρέγκο, τον Θεόφιλο, τον Καραβάτσιο κ.α. Υπήρξε μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης και Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης. Διατελεί μέλος της Επιτροπής της Πινακοθήκης Ε.Μ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου